Το ΓΕΕΘΑ νωρίτερα την Τρίτη ανακοίνωσε τα ονόματα των τριών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που σκοτώθηκαν στο τροχαίο δυστύχημα στη Λιβύη. Την ίδια στιγμή οι οικογένειες των θυμάτων προσπαθούν να καταλάβουν πως από τη μία στιγμή στην άλλη έχασαν τη ζωή τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Μιλώντας στο Star ζητούν απαντήσεις στα «γιατί» που βασανίζουν τις σκέψεις τους.
Σύμφωνα με το Star στο μυαλό του συζύγου της Εύης Ανδρεαδάκη υπάρχουν πολλές σκέψεις σχετικά με λάθη και παραλείψεις που πιθανόν έγιναν κατά τη διάρκεια της ελληνικής αποστολής στη Λιβύη. Από την πλευρά τους οι γονείς της άτυχης επισμηναγού προσπαθούν να διαχειριστούν την απώλεια της κόρης τους. Μάλιστα πριν λίγα χρόνια είχαν βιώσει μία ακόμα τραγωδία όταν είχε σκοτωθεί σε τροχαίο ο γιος τους. Μάλιστα σε αεροπορικό δυστύχημα είχε σκοτωθεί και ο θείος της άτυχης επισμηναγού.
«Ζούμε μια αρχαία τραγωδία»
«Μόνο ένας αρχαίος τραγικός μας, θα μπορούσε να αποδώσει την ιστορία αυτής της οικογένειας, με τις τόσες θυσίες, με τις τόσες δοκιμασίες, με τρία από τα μέλη της να φεύγουν από δυστύχημα και τα δύο από αυτά τα μέλη να είναι στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και να πεθαίνουν στο καθήκον» λέει η νονά της άτυχης Εύης.
Στο μεταξύ απαντήσεις στα «γιατί» που τον βασανίζουν αναζητεί και ο πεθερός του εκπαιδευτή των Ειδικών Δυνάμεων Γιώργου Βούλγαρη. Ο άτυχος 27χρονος πριν τρία χρόνια είχε ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με την αγαπημένη του Κατερίνα. «Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορείς να διαλέξεις την πίκρα να σβήσεις, τον πόνο να πνίξεις, στα γιατί να απαντήσεις» ήταν τα λόγια του πεθερού του 27χρονου αρχιλοχία.
Ήταν πάντα δραστήρια δεν φοβόταν τίποτα
Για την αντιπλοίαρχο Γλυκερία Μεμεκίδου ο στρατός ήταν όλη της η ζωή. Διάβαζε συνεχώς, εξελισσόταν. Είχε δύο μεταπτυχιακά στη νοσηλευτική ογκολογία και ήταν υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ήθελε να βοηθάει, να προσφέρει στους ασθενείς που υπέφεραν.
Ο πατέρας της ακύρωσε την τελευταία στιγμή ένα χειρουργείο, γιατί η Γλυκερία του έπρεπε να ταξιδέψει στη Λιβύη, για να βοηθήσει όπως έκανε πάντα σε κάθε αποστολή που πήγαινε. «Ήταν πάντα δραστήρια, δεν φοβόταν τίποτα» λέει ο πατέρας της.
«Τα παιδιά μου πονούσαν τη Λιβύη»
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αγγέλα και ο Φίλιππος συμμετείχαν σε ανθρωπιστική αποστολή. Από παιδιά ακόμη είχαν γαλουγηθεί με το αίσθημα της προσφοράς. Οι φίλοι τους σοκαρισμένοι δεν μπορούν να πιστέψουν πώς χάθηκαν τα δύο αδέλφια τόσο ξαφνικά.
«Μεγάλωσαν στη Λιβύη, αγαπούσαν τη Λιβύη, δούλευαν εκεί και πήγαν να βοηθήσουν. Θέλανε να πάνε, την πονούσαν την Λιβύη. Έχουν ξαναπάει και σε άλλες αποστολές, θα προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια στα μέτρα τα δικά τους, σ΄αυτό που γινόταν» λέει συντετριμμένος ο πατέρας τους Κανάκης Μανδαλιος.
