Με μία μακροσκελή ανάρτηση η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο ESCP του Παρισιού και της Σορβόννης, Αναστασία Γιακουμέλου μίλησε για την περιπέτεια υγείας του γιου της στη Σίφνο και ευχαρίστησε το ΕΚΑΒ, το Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» και το Κέντρο Υγείας Σίφνου.
«Αυτό το ελικόπτερο έχει μέσα τον γιο μου, εμένα, τους δυο Ικάρους που το πετάνε και, κυρίως, έναν γιατρό και έναν νοσηλευτή. Και αυτό είναι το πιο θλιβερό και ευτυχισμένο ποστ που έχω κάνει ποτέ, για να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο ΕΚΑΒ, στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία της Αθήνας και στο κέντρο υγείας της Σίφνου. Να πω και πόσο περήφανη αισθάνθηκα για τη χώρα», έγραψε στο Facebook η Αναστασία Γιακουμέλου.
Η ανάρτηση της:
«Ο Aldo έπεσε προχθές το μεσημέρι στη Σίφνο από ένα ψηλό σκαμπό και χτύπησε άσχημα το κεφάλι του. Το χάραμα, όμως, άρχισε να κάνει εμετούς και να είναι αποπροσανατολισμένος. Αρχικά μπήκα σε πανικό, γιατί βρισκόμουν σε ένα νησί στην Ελλάδα, και μάλιστα ένα όχι μεγάλο νησί. Πήρα τηλέφωνο στο κέντρο υγείας που βρήκα online.
Ήταν 4 το πρωί. Μέχρι να ντυθώ και να φτάσω στο ιατρείο, η τοπική γιατρός ήταν ήδη εκεί. Επειδή είχε άσχημα συμπτώματα το παιδί και την παραμικρή υποψία η γιατρός, έκανε εισαγωγή ήδη τηλεφωνικά έχοντας μιλήσει και θέσει σε αναμονή τους γιατρούς στην Αθήνα και το ΕΚΑΒ. Φοβούνταν εσωτερική αιμορραγία.
Ο νοσηλευτής στο νησί και το ασθενοφόρο μας πήγαν άμεσα στο ελικοδρόμιο και δυο πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας προσγείωναν μέσα σε μια ώρα το ολοκαίνουργιο ελικόπτερο στην πίστα. Βγήκε ένας ευγενέστατος γιατρός που κατάλαβε ότι ήμουν σε κατάσταση σοκ, μου εξήγησε τον ρόλο του, μέχρι πού θα μας συνόδευε και όλα τα βήματα που θα γίνονταν ακολούθως.
Οι δυο πιλότοι ήταν η επιτομή της αριστείας των πολεμικών μας δυνάμεων: ξέρω ότι είναι γνωστή η τεχνική υπεροχή, αλλά ήταν δυο ευγενέστατοι και διακριτικοί άνθρωποι, με μοναδική ενσυναίσθηση. Ο γιατρός και ο νοσηλευτής που πετούσαν μαζί μας έκαναν μέχρι και σκιά στα μάτια του μικρού και προσπαθούσαν να με αποσπάσουν κάνοντάς μου περιήγηση στο τι πετούσαμε πάνω στο Αιγαίο και μετά στην Ακρόπολη.
Στο ελικοδρόμιο της Αθήνας μας περίμενε ήδη άλλο ασθενοφόρο, με το ίδιο μοναδικό ανθρώπινο δυναμικό. Στο παίδων ήταν ήδη στην αίθουσα τρεις ειδικότητες μαζί με τους ειδικευόμενους τους, που εξέταζαν σε ένα συναρπαστικά συντονισμένο χορευτικό τον γιο μου ταυτόχρονα!
Η εισαγωγή γινόταν παράλληλα μέσα σε δυο λεπτά, ενώ ο γιος μου δεν έχει εδώ ΑΜΚΑ, ούτε μου ζήτησαν τίποτα. Στις 9.45 το ίδιο πρωί (στο νοσοκομείο μπήκαμε στις 8.40) είχα ήδη, όχι απλά όλες τις εξετάσεις (ακτίνες θώρακος, αξονική εγκεφάλου, μικροβιολογικές, υπέρηχο κοιλιακής χώρας, άλλες δέκα εξετασεις), αλλά και τα αποτελέσματα (όλα καλά πλέον).
Δεν έχω λόγια. Αυτό θα αφήσω απλά. Περήφανη για το ΕΚΑΒ, για το κεντρο υγείας και τη γιατρό που έτρεξε χάραμα, για όλο το προσωπικό του Αγία Σοφία. Τέτοιο επαγγελματισμό, τέτοιο σεβασμό, τετοια ζεστασιά, τετοια οργάνωση μου έφερε τόσα δάκρυα. Μεγαλύτερο ευχαριστώ δεν έχω πει στη ζωή μου, αν μπορούσα θα ήθελα (αλλα δε με άφησαν) να φιλήσω τα χέρια όλων και τα χώματα της χώρας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω ένα τρελό νούμερο ατόμων που κινητοποιήθηκαν σε μηδενικό χρόνο για τους καλύτερους νευροχειρουργούς, αμάξια και σκάφη και ιδιωτικά μέσα να μας μεταφέρουν, σπίτια να μείνουμε Αθήνα και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, αλλά τους έχω ευχαριστήσει προσωπικά και θέλω να μείνει ΕΝΑ σημαντικό. Όσο σκεφτόμουν (το παραδέχομαι), με όσο μυαλό μου είχε μείνει, ποιον θα χρειαστεί να πάρω εκεινο το χάραμα (πολιτικό και μη), συνειδητοποίησα ότι δε χρειάστηκε να πάρω κανέναν. Έχουμε επιστρέψει Σιφνο και ο μικρός τρώει ψαράκια και κάνει μπάνιο στον Pelicanos, Φάρο».
