Μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη έδωσε ο Γιάννης Μπέζος. Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για όλα, για τον φόβο, την κατάχρηση εξουσίας, το μυστικό του γάμου του με τη Ναταλία Τσαλίκη, το σφάλμα και η απολογία προς την κόρη του, Ηρώ, αλλά και για τον «θάνατό» του.
Γιάννης Μπέζος: Διαβάστε όσα είπε
Για την επαγγελματική του εμπειρία ανέφερε: «Έκανα αρκετές αποτυχίες, είχα έντονη παρουσία στην τηλεόραση, η οποία δημιουργεί ένα πρόσωπο και αυτό σε αιχμαλωτίζει. Όταν είσαι στην τηλεόραση με μια έντονη κωμωδία, δεν μπορείς να ζητάς από τον θεατή να σε ακολουθήσει στο θέατρο με ένα έργο που είναι στην άλλη άκρη. Η συνύπαρξη με τους νεότερους ηθοποιούς είναι μεγάλη υπόθεση και την αναζητώ, από τους νεότερους ζητάμε τον ενθουσιασμό τους. Είναι “θάνατος” να παραμένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν, το «τι καλά που ήταν παλιά» είναι αστείο».
Αναφορικά με τους νέους υπογράμμισε ο Γιάννης Μπέζος: «Να έχουν αυτοπεποίθηση οι νέοι, να μη φοβούνται. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο φόβος, δεν ήρθαμε στη ζωή για να κυκλοφορούμε με σκυμμένο κεφάλι και να ικανοποιούμε τις προθέσεις των άλλων».
Ερωτώμενος ο ηθοποιός εάν έχει χάσει ποτέ τον έλεγχο, ο Γιάννης Μπέζος απάντησε: «Έχασα τον έλεγχο της δύναμης που είχα στα χέρια μου, νεότερος ήμουν πολύ εκρηκτικός και συγκεντρωτικός, γιατί έπρεπε να περάσουν όλα από μένα. Πολλές φορές φώναζα λίγο παραπάνω απ’ ό,τι χρειαζόταν, σιγουρά έχω αδικήσει ανθρώπους αλλά όχι ηθελημένα».
Ο Γιάννης Μπέζος είπε στη συνέχεια: «Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ η σειρά “Εκείνες κι εγώ”, ήταν όλο υπ’ ευθύνη μου, αλλά η πιο ολοκληρωμένη δουλειά ήταν η “Κλινική περίπτωση”. Σκέφτομαι την επιστροφή μου στην τηλεόραση αλλά όχι με πράγματα που έχω ξανακάνει, διότι υπάρχει ο κίνδυνος να είναι επιτυχημένα και αυτό δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσουν οι επαναλήψεις σειρών στην τηλεόραση, παραγκρινιάζουμε διότι για να ξαναπαίζεται κάτι σημαίνει ότι κάποιος θέλει να το καταναλώσει.
Δεν επαναλαμβάνονται όλες οι σειρές στην τηλεόραση, αλλά κάποιες που άφησαν πίσω τους ένα στίγμα, επομένως καλώς κάνουν και τις παίζουy. Οι ηθοποιοί γκρινιάζουν γιατί δεν είμαστε κανονικοί, βλέπουμε διαφορετικά τη ζωή, προτρέχουμε, ευθύνεται η μεγάλη ευαισθησία ή και η μεγάλη ανοησία. Οι ηθοποιοί κάνουμε μια δουλειά που είναι ένα άλμα στο κενό».
Για τα παιδικά του χρόνια, ο Γιάννης Μπέζος είπε: «Ως παιδί δεν απαιτούσα πράγματα, πάντα σκεφτόμουν λίγο παραπάνω και ο πατέρας μου ήταν σημείο αναφοράς για μένα λόγω της κρυμμένης ευαισθησίας του. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής φυσικής αγωγής, αυτό μου δημιούργησε μια πατερναλιστική αίσθηση, έρχονταν όλοι διπλά μου λες και θα τους έσωζα. Όπως ο πατέρα μου έτσι κι εγώ δεν κολακεύω τον κόσμο, να λέμε την αλήθεια μας και όχι αυτό που θέλει να ακούσει ο άλλος, αυτή η λογική μας έφερε εδώ σήμερα».
Στην συνέχεια της συνέντευξης, ο Γιάννης Μπέζος αναφέρθηκε στην Ναταλία Τσαλίκη, ηθοποιό και σύζυγό του: «Είμαστε μαζί με τη Ναταλία 40 περίπου χρόνια και άλλαξα, η Ναταλία με έφερε σε μια άλλη φιλοσοφία ζωής και αυτό είναι και το ζητούμενο. Όταν συνυπάρχεις με έναν άνθρωπο, το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορείς να αλλάξεις, η λογική ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει είναι άλλοθι για κάποιους. Αλλάζω σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και λίγο διαφορετικά, αυτό που έχεις μάθει ή αυτό στο οποίο έχεις συνηθίσει δεν είναι πάντα αποκαλυπτικό.
Ένα μεγάλο μου στοίχημα, για το οποίο έκανα αγώνα, είναι να μάθω να ακούω τι θέλει να μου πει η Ναταλία κάθε φορά. Η χαρά μας με τη Ναταλία μπορεί να είναι στον τρόπο που τρώμε το μεσημέρι, που ξυπνάμε ή πίνουμε έναν καφέ, δεν είναι υποχρεωτικά όλα γύρω από την καριέρα. Στη δουλειά και στο θέατρο όλοι καλά είναι, το θέμα και το στοίχημα είναι πώς είσαι όταν φεύγεις από τη δουλειά.
Δεν φοβηθήκαμε ποτέ για το γάμο μας, ήμασταν ώριμοι όταν γνωριστήκαμε και έχει σημασία να είμαστε καλά οικονομικά, να μην κυνηγάμε το μεροκάματο. Είχαμε τα πάνω και τα κάτω μας οικονομικά με τη Ναταλία, αλλά δεν ήμασταν σε δύσκολη θέση με προστριβές, μπορώ να καταλάβω το πρόβλημα των συνάδελφων. Χάνεις κάποιον από τη ζωή σου όταν είναι δίπλα σου, αλλά εσύ δεν τον έχεις, δεν φτάνει να μοιραζόμαστε ένα χώρο, αλλά να μοιραζόμαστε χρόνο και ενδιαφέρον».
Για την κόρη του, Ηρώ, ο Γιάννης Μπέζος είπε: «Μου πήρε χρόνο να μάθω να ακούω την κόρη μου, Ηρώ, είχε ένα τίμημα, έμαθα να την ακούω όταν είχε πλέον φύγει από το σπίτια, μετά τα 18-19 της. Απολογήθηκα που άργησα να ακούσω την κόρη μου, ήταν δικό μου θέμα, έφταιγα, δεν αφοσιώθηκα πολύ λόγω χρόνου και η Ηρώ ήταν στο δικό της κόσμο στο λύκειο. Όταν αναγνωρίζεις το λάθος σου, ότι κάτι σου ξέφυγε, παύει να σε φοβίζει και πορεύεσαι ανάλογα και εσύ και το παιδί σου.
Τώρα πλέον ακούω την Ηρώ ως άνθρωπο κι όχι απλά ως κόρη μου, το θέμα είναι τι λέμε μεταξύ μας και πόσο προχωράει ανεξαρτήτως εμού ή της μητέρας της. Το παιδί φεύγει μόνο του από τη σύγκριση, λένε καμιά φορά ”δεν θέλω να με συγκρίνετε”, δεν έχει σημασία αν θέλεις, αλλά εσύ πρέπει να το πολεμήσεις αυτό».
Κλείνοντας, ο Γιάννης Μπέζος αναφέρθηκε και στη σχέση του με τα media: «Με ενοχλεί όταν προβάλλουμε τα παιδιά μας στο χώρο, όταν μάλιστα βλέπω να φωτογραφίζονται με φουσκωμένες κοιλιές στην εγκυμοσύνη, δεν μου αρέσει καθόλου.
Οι φωτογραφίες με τις φουσκωμένες κοιλίες θα είναι κακό για τα παιδιά που θα τις βλέπουν μετά από χρόνια, είναι κάτι δικό σου & έχεις υποχρέωση να το κρατήσεις δικό σου. Πρόπερσι κάποιος με είχε ”πεθάνει”, έγραφε ότι ήμουν στο νοσοκομείο δια σωληνωμένος, δεν ήμουν καν άρρωστος, αυτό δεν είναι δημοσιογραφία αλλά τρικυμιά εν κρανίω. Δεν έχω παράπονο από τα media, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, αρκεί να λένε σωστά το όνομα μου και να μη λένε ψέματα».
