Μία απίστευτη ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει για πάντα το μέλλον της οδοντιατρικής – και όχι μόνο.
Η δρ. Αμαλία Αγγελή επικεφαλής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς της Βρετανίας, εφηύρε υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια.
Το πεπτίδιο Ρ11-4Ο, «αναγεννά» οργανικά την αδαμαντίνη, και καθιστά τον οδοντιατρικό τροχό ξεπερασμένη τεχνολογία.
Όπως ανακοίνωσε η ίδια η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας: «Πρόκειται για ένα διάλυμα μιας μικρής πρωτεΐνης, του πεπτιδίου Ρ11-4, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε τζελ στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους πόρους του σμάλτου των δοντιών όταν αυτά διαβρώνονται.
Το τζελ αυτό αποτελεί για την ακρίβεια έναν μικροσκοπικό ιστό από πάρα πολύ μικρά ινίδια, τα οποία έχουν την ικανότητα να έλκουν στην επιφάνειά τους ιόντα ασβεστίου.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου, που είναι ουσιαστικά η αδαμαντίνη στο δόντι μας.
Τα ακινητοποιημένα αυτά ιόντα ασβεστίου επάνω στον ιστό που δημιουργεί το πεπτίδιο έλκουν φωσφορικά ιόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου οι οποίοι μεγαλώνουν και ξαναγεμίζουν τους μικροπόρους.
Ταυτόχρονα, ο συγκεκριμένος ιστός διαλύεται και φεύγει τελείως έξω από το δόντι, το οποίο τελικά αναδομείται με το φυσικό του υλικό που είχε προηγουμένως χάσει».
«Αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε και πραγματικά μας εξέπληξε ήταν το γεγονός ότι η διαδικασία της αναδόμησης του δοντιού συνεχιζόταν για μήνες μετά την εφαρμογή της θεραπείας.
Κάτι τέτοιο, παρ΄ όλα αυτά, δεν έδειξε να αλλοιώνει το σχήμα ή το μέγεθος του δοντιού.
Επιπλέον, η εφαρμογή του διαλύματος δεν απαιτεί κάποιον περιορισμό από πλευράς του ασθενούς.
Τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες μελέτες για να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εκτέλεσης της θεραπείας, προκειμένου να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα».
Όπως δήλωσε η Ελληνίδα ερευνήτρια, η ομάδα της προσπαθεί πλέον να εφαρμόσει τις ευεργετικές ιδιότητες του πεπτιδίου Ρ11-4 και στα υπόλοιπα οστά του ανθρώπινου οργανισμού.
«Οι κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου που αναδομούν τα δόντια μας αναδομούν και τα οστά μας.
Αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι ένα γενικό «πολυεργαλείο» με πολλές διαφορετικές εφαρμογές.
Το υγρό διάλυμα του πεπτιδίου θα εγχέεται με μια σύριγγα στο σημείο όπου χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η αναδόμηση του οστού όπου, λόγω του χημικού περιβάλλοντος του οστού, θα δρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στην περίπτωση του δοντιού, αναπλάθοντας το χαμένο κόκαλο.
Οι δοκιμές που έχουν γίνει ως τώρα σε κουνέλια έχουν δείξει θεαματικά αποτελέσματα, με την ανάπλαση του οστού να πραγματοποιείται μέσα σε λίγους μήνες».
ΠΗΓΗ ellines.com
