Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 108 ετών η μακροβιότερη γιαγιά της Μυρτιάς Αιτωλοακαρνανίας. Η κηδεία της Σταυρούλας Κατσαρού έγινε χθες Κυριακή στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στην Άνω Μυρτιά.
Η 108χρονη γιαγιά ζούσε σε ένα γραφικό σπιτάκι, στο οποίος είχε βρεθεί η Huff Post Greece τον Ιανουάριο του 2017 για να της πάρει συνέντευξη.
Η κουβέντα είχε ξεκινήσει με ένα μικρό κέρασμα πικροδάφνης. Είχε ένα μικρό πρόβλημα στην ακοή και «μεταφραστή» το γιο της Νίκο. Το φύλακα άγγελό της. Ήταν ο άνθρωπος που τη βοηθούσε να εξιστορεί μνήμες από τη φρίκη των πολέμων, το παιδί που έχασε και έθαψε με τα χέρια της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη μάχη της Μυρτιάς (10 Ιουλίου 1943) που είχε ζήσει βλέποντας τα γερμανικά αεροπλάνα να βομβαρδίζουν τον τόπο της.
Τα πρώτα της λόγια για τη ζωή της ήταν: «Εδώ η ζωή είναι απλή. Όλα είναι απλά. Ο αέρας είναι καθαρός. Αυτά που τρώμε είναι αγνά. Το άγχος δεν έχει θέση εδώ και τα λεφτά έχουν μικρότερη αξία».
Η Σταυρούλα Κατσαρού εξασκούσε κάθε μέρα το μυαλό της. Χαρακτηριστικά μας είχε πει: «Σε μεγάλη ηλικία άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο αγγλικών και έκατσα να μάθω λίγα αλβανικά από τους εργάτες που έχουμε στο χωριό. Αν το αφήσεις το μυαλό θα σε αφήσει και εκείνο». Ίσως η εξάσκηση του μυαλού ήταν ο λόγος που ακόμα και σε ηλικία 108 ετών θυμόταν με λεπτομέρειες τα όσα είχε ζήσει πολλές δεκαετίες πίσω:
«Μη ζήσετε ποτέ πόλεμο αγόρι μου. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν άνθρωπο. Εγώ έζησα τρεις, ενώ δεν είχα τον πατέρα μου για ένα διάστημα γιατί πολεμούσε στους βαλκανικούς πολέμους. Οι Γερμανοί ήρθαν στο χωριό μου το 40’ και σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου το παιδάκι μου γιατί έκλαιγε. Είχε φοβηθεί το καημένο βλέποντας τα όπλα. Ένα άκακο μικρό παιδάκι λίγων ετών ήταν τότε. Με τα χέρια μου το πήρα και το έθαψα. Στον πόλεμο βοηθούσα τους αντάρτες. Κουβάλαγα νάρκες. Θυμάμαι την ιστορική μάχη της Μυρτιάς. Τότε που οι αντάρτες του ΕΛΑΣ πολέμησαν τους Γερμανούς που εισέβαλαν στον τόπο μας. Μετά τη μάχη ήρθαν στο χωριό γερμανικά αεροπλάνα και άρχισαν να ρίχνουν από πάνω μας βόμβες. Η Μυρτιά καταστράφηκε. Όταν οι Γερμανοί τα χάλασαν με τους Ιταλούς ήρθε ένας Ιταλός και μου ζήτησε να τον κρύψω στο πατάρι για να μην τον σκοτώσουν. Άνθρωπος ήταν και αυτός. Τον έκρυψα. Μεγάλη αρρώστια ο πόλεμος παιδί μου».
