Πέρασαν δεκαεννιά χρόνια από την ημέρα που ένα ολόκληρο χωριό βυθίστηκε στο πένθος, όταν 21 μαθητές της Α’Λυκείου έχασαν τη ζωή τους στο μοιραίο δυστύχημα στα Τέμπη. Το Μακρυχώρι Ημαθίας δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο, ενώ η πολύνεκρη τραγωδία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο με την αυτοκτονία του 35χρονου Ανέστη, ο οποίος τότε ήταν ένας από τους επιζήσαντες μαθητές.
Ο 16χρονος τότε Ανέστης από το χωριό της Ημαθίας είχε νοσηλευτεί σε ΜΕΘ μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, καθώς είχε τραυματιστεί σοβαρά. Έκτοτε πάλευε με ψυχολογικά προβλήματα που τον λύγισαν το μεσημέρι της Κυριακής με αποτέλεσμα ο ίδιος να βάλει τέλος στη ζωή τους με κυνηγετικό όπλο.
Τον άτυχο άνδρα βρήκε νεκρό στο μπάνιο του σπιτιού του ο πατέρας του.
«Διαλύθηκαν οικογένειες»
«Διαλύθηκαν οικογένειες, 20 χρόνια δεν κάναμε Πάσχα, Πάσχα πηγαίναμε στα μνήματα» λέει, μιλώντας στο newsit.gr, ένας εκ των γονέων των 21 παιδιών που έχασαν τη ζωή του στο πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη στις 13 Απριλίου του 2003.
Ο πατέρας του άτυχου – 16χρονου τότε – κοριτσιού αναφέρεται στα ψυχολογικά προβλήματα που «χτύπησαν» τον 35χρονο, αλλά και τα άλλα παιδιά που βίωσαν το δυστύχημα, καθώς και τα αδέρφια των αδικοχαμένων μαθητών.
«Εκείνη την εποχή περισσότερο συναντιόμασταν οι γονείς που χάσαμε τα παιδιά. Οι γονείς που σώθηκαν τα παιδιά τους δεν είχαν επαφές μαζί μας. Ο κόσμος δεν το ξέρει και νομίζουν ότι η ζωή συνεχίζεται. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μείνανε στα αδέρφια και στα υπόλοιπα παιδιά που ήταν μέσα στο λεωφορείο, δεν τα εξετάζει κανένας. Αρκετοί έχουν την εντύπωση ότι τελείωσε, πήραμε κάποια χρήματα είναι μια χαρά… Αυτή την εντύπωση έχουν αρκετοί. Δεν είναι μια χαρά τα πράγματα. 35 χρόνων παλικάρι, το είδα χθες και τρελάθηκα. Είναι μεγάλο το βάρος. Εγώ βλέπω τα δικά μας τα παιδιά που τα ζούμε κάθε μέρα. Είμαστε χάλια συνεχώς. 20 χρόνια δεν κάναμε Πάσχα, Πάσχα πηγαίναμε στα μνήματα».
Ο πατέρας του αδικοχαμένου κοριτσιού εξηγεί ότι αυτό που έζησαν το 2003 και μετά είναι ό,τι χειρότερο για έναν γονέα. «Ζούμε γιατί είχαμε κι άλλες υποχρεώσεις, είχαμε μικρά παιδιά από πίσω που έπρεπε να μεγαλώσουν και είχαμε τη δύναμη να κρατηθούμε. Μερικοί δεν τα κατάφεραν. Αυτό το παιδί δεν τα κατάφερε. Υπάρχουν πολλά προβλήματα από πίσω. Εύχομαι κάνεις γονιός να μη το ζήσει αυτό. Δεν ξεπερνιέται αυτό όσα χρόνια και αν περάσουν. Απλά λίγο ο χρόνος απαλύνει κάπως τα πράγματα, αλλά δεν ξεχνιέται αυτό το πράγμα. Είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν γονιό. Κάθε μέρα το βιώνουμε, κάτι θα μας το θυμίσει, δεν σταματάει».
Ο πατέρας της 16χρονης κοπέλας που σκοτώθηκε στα Τέμπη σημείωσε πως τότε είχε άλλα δύο παιδιά, που πλέον είναι 38 και 27 ετών «το ένα παιδί μου ήταν 18 χρόνων όταν έγινε το τραγικό και το άλλο κορίτσι μου ήταν 7 χρόνων. Στην χειρότερη ηλικία ήταν, δεν μπορούσαμε να της εξηγήσουμε. Εκείνη την περίοδο διαλύθηκαν οικογένειες».
Το χρονικό της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη
Ήταν Κυριακή 13 Απριλίου του 2003. Λίγο πριν τις 19.30. Οι μαθητές της Α’ Λυκείου Μακρυχωρίου Ημαθίας, επέστρεφαν από εκδρομή στην Αθήνα, όταν το λεωφορείο τους συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με φορτηγό που μετέφερε μελαμίνες και νοβοπάν, στο ύψος των Τεμπών.
Κάποια από τα βαριά υλικά που μετέφερε το φορτηγό χτύπησαν το λεωφορείο με τους μαθητές, κόβοντάς το στα δύο. Ο απολογισμός ήταν τραγικός: 21 μαθητές έχασαν τη ζωή τους και ακόμα 35 τραυματίστηκαν.
Τα συνεργεία διάσωσης που έσπευσαν στο σημείο χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες για να απεγκλωβίσουν τα τραυματισμένα παιδιά και να ανασύρουν τους νεκρούς μαθητές.
Οι εικόνες της απόλυτης τραγωδίας έκαναν αμέσως το γύρο της χώρας, που θρηνούσε τα αδικοχαμένα παιδιά, την ώρα που οι γονείς τους έψαχναν να τα βρουν ζωντανά ή νεκρά στα νοσοκομεία της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης.
Την επόμενη μέρα οι γονείς, συγγενείς και φίλοι των αδικοχαμένων παιδιών τους είπαν το τελευταίο αντίο στο νεκροταφείο του Μακρυχωρίου, βυθίζοντας σε βαρύ πένθος όλο το χωριό, αλλά και ολόκληρη χώρα.
