Στη λαϊκή παράδοση, η γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα (12 Δεκεμβρίου) είχε ιδιαίτερη σημασία για τους αγρότες, καθώς συνδέθηκε με τη σπορά φακής.Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, η ημέρα αυτή θεωρούνταν ευνοϊκή για τη σπορά, ειδικά για καλλιέργειες όπως η φακή, που είναι ανθεκτική και βασικό στοιχείο της αγροτικής διατροφής.
Φυτεύουμε φακές στη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, συμβολίζουν το θαύμα της αφθονίας και της προστασίας από την πείνα που συνδέεται με τον Άγιο.
Οι γεωργοί έσπερναν φακές ανήμερα της γιορτής, πιστεύοντας ότι με την ευλογία του Αγίου η καλλιέργειά τους θα ήταν αποδοτική. Το έθιμο αυτό συνοδευόταν συχνά από ευχές και τελετές, όπως ο αγιασμός των σπόρων, που στόχευαν να εξασφαλίσουν γονιμότητα της γης και καλή σοδειά.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας ως προστάτης των γεωργών
Ο Άγιος Σπυρίδωνας, γνωστός για τα θαύματά του και την ταπεινότητά του, θεωρείται προστάτης των φτωχών και των αγροτών. Στις παραδοσιακές κοινωνίες, οι αγρότες αναζητούσαν τη βοήθεια και την ευλογία του Αγίου για την επιτυχία της σποράς τους, πιστεύοντας ότι με τη μεσολάβησή του μπορούσαν να εξασφαλίσουν μια καλή σοδειά.
Η γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα σηματοδοτεί μια περίοδο που, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες, ήταν κατάλληλη για τις τελευταίες σπορές, ιδιαίτερα σε περιοχές με ηπιότερο κλίμα. Σε πολλές περιοχές, οι αγρότες θεωρούσαν την ημέρα αυτή ευνοϊκή για την ολοκλήρωση των γεωργικών εργασιών. Οι καλές καιρικές συνθήκες ανήμερα της γιορτής θεωρούνταν σημάδι ευλογίας και επιτυχίας για τη νέα καλλιεργητική περίοδο.
Στις αγροτικές περιοχές, η γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα συχνά συνοδευόταν από θρησκευτικές τελετές, όπως αγιασμούς στα χωράφια και προσευχές για καλή σοδειά. Οι αγρότες έπαιρναν αγιασμό από την εκκλησία και ράντιζαν τους σπόρους πριν τους σπείρουν, ζητώντας την προστασία του Αγίου από φυσικές καταστροφές, όπως παγετούς ή ξηρασίες.
Η σπορά συνδέθηκε με τον Άγιο Σπυρίδωνα και για έναν βαθύτερο πνευματικό λόγο. Όπως η σπορά απαιτεί πίστη για την καρποφορία της γης, έτσι και ο Άγιος Σπυρίδωνας συμβόλιζε την ελπίδα, την υπομονή και τη σύνδεση του ανθρώπου με το θείο. Η πράξη της σποράς ανήμερα της γιορτής του Αγίου ήταν μια μορφή προσφοράς, αλλά και δέησης για προστασία και ευημερία.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Κρήτη και τα Επτάνησα, καταγράφονται αναφορές για αγροτικά έθιμα που σχετίζονται με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Η πίστη ότι ο Άγιος μπορούσε να «συνομιλεί» με τη φύση και να εξασφαλίζει τη γονιμότητα της γης διατηρήθηκε ζωντανή στις αφηγήσεις των παλαιότερων γενεών.
Η σύνδεση της σποράς με τη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα αποτελεί μια χαρακτηριστική έκφραση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, όπου η θρησκευτική πίστη, η φύση και οι ανάγκες της καθημερινής ζωής συνδέονται στενά. Το έθιμο αυτό αναδεικνύει την αξία της συνεργασίας ανθρώπου και θείου για την εξασφάλιση της ευημερίας και της γονιμότητας της γης.
