Η ηθοποιός για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα, ήταν εκτός από μια ταλαντούχα καλλιτέχνης (αφού είχε χαρακτηριστεί και ως παιδί θαύμα) και ένας γλυκός, συμπονετικός, τρυφερός άνθρωπος. Με μεγάλη αγάπη στη δουλειά της, αλλά και στους νέους που ήθελαν να ακολουθήσουν αυτόν τον επαγγελματικό χώρο. Σας παρουσιάζω:
Η Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1934 και οι σπουδές της στην υποκριτική, έγιναν στην Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Συνέχισε να σπουδάζει τραγούδι και χορό, γιατί και αυτά είχαν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της.
Γρήγορα θεωρήθηκε παιδί θαύμα και σε ηλικία περίπου εννέα χρονών, έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση δίπλα στον καταπληκτικό Αιμίλιο Βεάκη, Δημήτρη Χορν, Νίτσα Τσαγανέα κ.α στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» το 1943.
Η πρώτη της θεατρική παράσταση ήταν στο έργο «Χαρούμενα νιάτα» και από εκεί και πέρα, οι προτάσεις έπεφταν βροχή.
Συμμετείχε στην επιθεώρηση του Γιαννακόπουλου και Σακελλάριου «Άνθρωποι, άνθρωποι» το 1948, το 1958 δημιουργεί τον δικό της θίασο ανεβάζοντας αρκετά έργα και το 1960 μαζί με τον σύζυγο της, αποκτά και δικό της θέατρο, όπου ανεβάζει Ελληνικά, αλλά και ξένα έργα, από πολλούς γνωστούς συγγραφής. Επίσης σκηνοθέτησε και πολλά από αυτά.
Πάντα έπαιρναν μαζί αποφάσεις, για το ποιο έργο θα ανεβάσουν, για το ποιοι ηθοποιοί θα συμμετέχουν σε αυτά. Σε όλο αυτό, δεν έδειχνε μόνο τις υποκριτικές και σκηνοθετικές της ικανότητες, αλλά και την εξίσου μοναδική της ικανότητα στο χορό και στο τραγούδι.
Έπαιξε σε αρκετές ταινίες όπως «Ο πύργος των ιπποτών», «Η καφετζού», «Κάθε εμπόδιο για καλό», «Στουρνάρα 288», «Φτωχαδάκια και λεφτάδες», «Ο Θόδωρος και το δίκανο», «Γλέντι λεφτά και αγάπη», «Το κορίτσι της γειτονιάς» κ.α.
Συνεργάστηκε με αξιόλογους ηθοποιούς όπως ‘’Μίμη Φωτόπουλο’’, ‘’Γεωργία Βασιλιάδου’’, ‘’Βασίλη Αυλωνίτη’’, ‘’Διονύση Παπαγιαννόπουλο’’, ‘’Μαρίκα Κρεββατά’’, ‘’Ορέστη Μακρή’’, ‘’Ντίνα Τριάντη’’, ‘’Ντίνο Ηλιόπουλο’’ κ.α.
Εκτός από θέατρο και κινηματογράφο, είχε συμμετάσχει και σε τρία τηλεοπτικά θέατρα, όπως «Το αταίριαστο ζευγάρι» στην ΕΤ1 το 1990, «Sweet Charity” στον ΑΝΤ1 το 1994 και «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» στον ALPHA το 2003.
Την δεκαετία του ’90, άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα διάφορα προβλήματα υγείας και γι’ αυτό και εκείνη αναγκαστικά, περιόρισε κατά πολύ τις συμμετοχές της στα εκάστοτε έργα που ανέβαζε.
Ήταν παντρεμένη για περίπου 56 χρόνια, με τον θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά ο οποίος είχε τραγικό θάνατο, όταν έπιασε φωτιά το διαμέρισμα τους, εκείνος δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις φλόγες και έτσι κάηκε ζωντανός, χωρίς να μπορέσει να έχει βοήθεια, ούτε από την σύζυγο του, λόγο των προβλημάτων υγείας που είχε (μέσα σε αυτή και η άνοια). Μάλιστα και η ίδια, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
Ήταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια του καλλιτεχνικού χώρου, αφού ακόμα και σε μεγάλη ηλικία που ήταν, μίλαγαν πάντα ο ένας για τον άλλον με πολύ μεγάλη αγάπη, κοιτώντας πάντα ο ένας τον άλλον στα μάτια, με τρυφερότητα και λέγοντας, πως τα συναισθήματα είναι ακριβώς τα ίδια, όπως την πρώτη μέρα που ανταμωθήκανε.
Κουμπάροι τους ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, οι οποίοι ήταν αδερφικοί φίλοι με τον Βαγγέλη Λιβαδά και μάλιστα όταν τους είπε ότι θα παντρευτούν με την Σμαρούλα, ο Φωτόπουλος γύρισε και του είπε, ότι μόνο αυτή η γυναίκα θα σταθεί σίγουρα όρθια δίπλα του. Έτσι και έγινε.
[sc:33]
Η Σμαρούλα ήταν ένας άνθρωπος σεμνός, γλυκός και τρυφερός με όλους. Οι συνεργάτες της δεν είχαν να πουν ποτέ κακιά κουβέντα για εκείνη, παρά μόνο λόγια αγάπης και εκτίμησης. Αγαπούσε πολύ τους νέους και το έδειχνε έμπρακτα, όταν τους στήριζε με όλη της την ψυχή, σε κάθε τους προσπάθεια. Οι ευκαιρίες που τους έδινε ήταν μοναδικές και αρκετοί από τους πρωταγωνιστές που βγήκαν αργότερα και έγιναν γνωστοί σ’ εμάς, το οφείλουν σ’ εκείνη.
Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Στάθης Ψάλτης, ο οποίος έλεγε πάντα το πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξαν στην καριέρα του ο Βαγγέλης Λειβαδάς και η Σμαρούλα Γιούλη. Τον είχαν σαν παιδί τους και εκείνος τους αγαπούσε σαν γονείς του, γιατί μαζί τους περνούσε πολύ ωραίες στιγμές.
Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου είχε πει ότι με το θάνατο τους ζευγαριού αυτού, τελειώνει μια θεατρική αυτοκρατορία. Θυμόταν πόσο αγχωμένη και φοβισμένη ήταν η Σμαρούλα, πριν από κάθε τους πρεμιέρα. Ήθελε όλα να πάνε σωστά.
Ένα πράγμα που δεν μπόρεσε ποτέ της να ξεπεράσει, ήταν η εικόνα του αγαπημένου της συζύγου να καίγεται και οι τρεις τελευταίοι μήνες της ζωής της, ήταν εφιαλτικοί. Κάθε μέρατον αναζητούσε, κάθε μέρα αναφωνούσε το όνομα του, κάθε μέρα είχε την ελπίδα ότι θα ξυπνήσει και θα τον δει δίπλα της. Το μοναδικό στήριγμα της, ήταν οι γιοί του συζύγου της (από τον προηγούμενο γάμο του), οι οποίοι την αγαπούσαν πάρα πολύ, αλλά και αυτό δεν ήταν αρκετό, για να μπορέσει να ξεπεράσει αυτό το τραγικό χτύπημα που της έδωσε η μοίρα. Έτσι τρεις μήνες αφότου έφυγε από τη ζωή ο σύζυγος της, δηλαδή στις 7 Μαρτίου 2012 ξεκίνησε και εκείνη για το μακρινό ταξίδι, που θα την οδηγούσε στο πλευρό του. Ήταν περίπου 78 χρονών και ζούσε στην Αθήνα.
