Μια ολόκληρη ιεροτελεστία κρύβεται πίσω από την επαφή του οποιουδήποτε με τα έργα του Bertrand Flachot και τα πολλά στρώματά τους.
Για αρχή, είναι η φωτογραφία. Ο καλλιτέχνης -που έχει ως έδρα το Παρίσι- χρησιμοποιεί τεράστιες φωτογραφίες από βουνά, δάση και πόλεις ως βάση για το έργο του. Δε σταματάει όμως εκεί.
Δουλεύοντας πάνω στις μορφές και τα σχήματα της φωτογραφίας, ο Flachot τις εξωραΐζει δημιουργώντας ένα σκίτσο που πολλές φορές επεκτείνεται πέρα από τα όρια της αρχικής φωτογραφίας. Στο τέλος, τα όρια του πραγματικού και του φανταστικού συγχέονται…
Σε αυτό το έργο, το φυτό μοιάζει να αναπτύσσεται από μερικές βασικές γραμμές ή -αν το πάρετε αλλιώς- μοιάζει να ξεθωριάζει αφήνοντας μόνο τα βασικά συστατικά του ορατά.
Το αποτέλεσμα είναι έργα που βρίσκονται σε μια διαρκή αναδιατύπωση της απεικόνισής τους. Η φωτογραφία δείχνει την “πραγματικότητα”, οι γραμμές όμως προσδίδουν κίνηση και μια ζωντάνια που ίσως δεν υπήρχε πριν.
Με φόντο τις πόλεις, οι γραμμές του Flachot μιμούνται τα γεωμετρικά σχήματα των κτιρίων και των δρόμων.
Χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρώματα για τις γραμμές του, δίνει την αίσθηση του βάθους ή της προοπτικής.
Το 1990 το στούντιό του και όλα τα έργα του καταστράφηκαν λόγω φωτιάς που ξέσπασε στο κτίριο, αφήνοντας πίσω μόνο αναμνήσεις. Αυτό που για οποιονδήποτε άλλον θα ήταν καταστροφικό, ο Flachot το χρησιμοποίησε προς όφελός του: οι γραμμές που πλέον είναι μια προσπάθεια αναπαράστασης αυτού που έχει χαθεί και πως αυτές οι αναμνήσεις διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον.
