Βαγγέλης Ιωαννίδης: Ήταν ο ξανθός νεαρός που έμπαινε στο σπίτι με τη μηχανή και έκανε έξαλλο τον πατέρα του Λεωνίδα Πετροχείλο. Ο ρόλος που τον ξεχώρισε είναι σίγουρα αυτός και ο κόσμος απολάμβανε να βλέπει τα στιγμιότυπα και όταν του ζητούσαν χάρη έλεγε «Πάλι εγώ;». Στην ταινία ο Κωνσταντάρας έλεγε στην Κοντού ότι ήταν ο τρίτος και φαρμακερός, ο μοτοσικλετιστής. Η χημεία των δύο ηθοποιών στην ταινία αυτή ήταν απίστευτη και από τότε ο νεαρός έμεινε στις μνήμες μας σαν τον ατίθασο γιο. Ενσάρκωσε επίσης τον γιο του Παπαγιαννόπουλου στην ταινία του 1967 «Γαμπρός από το Λονδίνο».
Βαγγέλης Ιωαννίδης: Tα δύσκολα παιδικά χρόνια
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και καταγόταν από την Μικρά Ασία. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με την μικρή του αδερφή.
Τον Βαγγέλη Ιωαννίδη τον ανακάλυψε ο Νίκος Κούνδουρος στο Κολωνάκι όταν είχε πάει στη δεξαμενή με τους φίλους του. Τότε, ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Όπως είχε πει, πιτσιρικάς ήταν ωραίος τύπος. Είχε φακίδες, μακρύ ξανθό μαλλί και είχε χαρακτηριστική φιγούρα του κινηματογράφου.
Στα πέντε του χρόνια συνεργάστηκε πρώτη φορά με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στην ταινία «Ο τυφλός Άγγελος». Ο Κωνσταντάρας ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος, ήρεμος και του είχε μεγάλη συμπάθεια, είχε πει σε συνέντευξή του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Επίσης στα 9 του χρόνια είχε συνεργαστεί και με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στο θέατρο. Μάλιστα, ο Αλεξανδράκης του είχε κάνει δώρο ένα ποδήλατο, καθώς μέχρι τότε πήγαινε στο θέατρο Άλφα με τα πόδια μόνος του.
Σε ηλικία 11 ετών έπαιξε στην ταινία «Αγνές Ψυχές» όπου υποδύθηκε τον Λάμπρο. Ακολούθησαν οι ταινίες «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά». «Το ποτάμι», «Το αγρίμι» και βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην ταινία «Μικρές Αφροδίτες» το 1963. Μέχρι την ηλικία των 15 ετών είχε ήδη προλάβει να παίξει σε 10 ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν το ξανθό αγόρι με τα γαλανά μάτια και το γλυκό προσωπάκι.
Βαγγέλης Ιωαννίδης: Η δουλειά στην οικοδομή
Ο Βαγγέλης Ιωαννίδης έπαιξε συνολικά σε 25 ταινίες, όμως αποφάσισε να σταματήσει την καριέρα του στον κινηματογράφο μετά τις ταινίες «Ο Στρίγγλος που έγινε αρνάκι» και ο «Γαμπρός από το Λονδίνο». Όταν μου έλεγαν «θα γίνεις ηθοποιός;, εγώ δούλευα στην οικοδομή και το ευχαριστιόμουν», είχε αποκαλύψει.
To παιδί – θαύμα προερχόταν από φτωχή οικογένεια και έπρεπε να βρει μια δουλειά με χρήματα, όπως είχε πει αρκετά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Όμορφος Κόσμος το πρωί» . Από τότε δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο κινηματογραφικό πανί, ωστόσο, έγραψε τη δική του ιστορία ως παιδί- θαύμα στον ελληνικό κινηματογράφο.
