Τζόλυ Γαρμπή: Με καταγωγή από την Κεφαλλονιά αλλά γεννήθηκε το 1913 στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Εκεί θα περάσει τα παιδικά της χρόνια, αν και όταν ήταν στην εφηβεία της η ελληνικής καταγωγής οικογένεια θα επιστρέψει στην πατρίδα και θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.
Τζόλυ Γαρμπή: Ο εθελοντισμός στον ελληνοιταλικό πόλεμο και οι σπουδές στην υποκριτικη
Έχοντας ήδη κολλήσει το μικρόβιο της υποκριτικής, θα γίνει δεκτή το 1934 στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ταυτοχρόνως, παρακολουθεί μαθήματα πιάνου και τραγουδιού στο Ωδείο Αθηνών και δεν λέει να σταματήσει τη μάθηση. Αποφοιτώντας από το Εθνικό, θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό. Το 1938 θα τη βρει λοιπόν στο Παρίσι, θα την προλάβει όμως ο πόλεμος και θα επιστρέψει άρον-άρον στην πατρίδα. Δεν θα καθίσει όμως στα αυγά της.
Ήδη από τις πρώτες στιγμές του ελληνο-ιταλικού πολέμου, η Τζόλυ θα φορέσει τη στολή της νοσοκόμας για τη φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών, ενώ αργότερα, κατά την περίοδο της Αντίστασης, θα πάρει ενεργό μέρος στο ελληνικό αντάρτικο.
Τζόλυ Γαρμπή: Η καριέρα στον κινηματογράφο
Με τους χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους της σε πολλές αξέχαστες ταινίες της χρυσής εποχής, μετατράπηκε σε μια τις πλέον αναγνωρίσιμες ώριμες κυρίες του σινεμά και σίγουρα στην πιο αλησμόνητη θετή μάνα του πανιού.
Η Τζόλυ Γαρμπή εμφανίστηκε στον κινηματογράφο ήδη από τα χρόνια που ήταν σπουδάστρια, παίρνοντας μέρος στη βουβή «Κοινωνική Σαπίλα». Το πραγματικό της ντεμπούτο θα έρθει ωστόσο δύο δεκαετίες αργότερα, όταν θα παίξει το 1954 στον «Δρόμο με τις ακακίες» και τον «Θανασάκη τον πολιτευόμενο» και θα δει τις πόρτες της εγχώριας κινηματογραφίας να ανοίγουν διάπλατα.
Παρά το γεγονός ότι θα παίξει σε καμιά δεκαριά ταινίες μέχρι το 1960, ήταν αυτή τη δεκαετία που θα γινόταν ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό κοινό. Πλέον είναι μια καθιερωμένη ηθοποιός του θεάτρου που ο κόσμος γνωρίζει στο πανί όντας πια σχεδόν στα πενήντα της.
Πλέον μπορεί να παίξει τη μάνα, την ψυχομάνα και τη θεία των ενζενί, αλλά και τη μεσόκοπη σύζυγο ή τη χήρα. Μια από τις χαρακτηριστικότερες «ώριμες κυρίες» του μεγάλου πανιού είχε μόλις γεννηθεί! Ξεχωρίζουν οι ρόλοι της που λάμπουν ακόμα στα αξέχαστα φιλμ «Το κλωτσοσκούφι» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Η Λίζα και η άλλη» (1961), «Ο Ατσίδας» (1962), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η σωφερίνα» (1964), «Ευτυχώς… τρελάθηκα» (1966), «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης» (1968), «Η νεράιδα και το παληκάρι» (1969), «Δάκρυα για έναν αλήτη» (1971), «Μια μάνα κατηγορείται» (1972) κ.ά.
Πέρα από τη μεγάλη κινηματογραφική της καριέρα, η Τζόλυ Γαρμπή ερμήνευσε ακόμα και οπερέτα, ενώ μεγάλη είναι επίσης η προσφορά της σε θέατρο και τηλεόραση. Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση θα είναι στο σουρεαλιστικό «Αλαλούμ» (1982), δίπλα στον Χάρι Κλιν.
Εξίσου μεγάλη ήταν και η καριέρα της στο γυαλί, παίζοντας σε σίριαλ και τηλεοπτικό θέατρο για 30 σχεδόν χρόνια. Ακόμα και σε βιντεοταινίες εμφανίστηκε η Τζόλυ, καθώς είχε τη στόφα και την εμπειρία της μεγάλης ηθοποιού και δεν φοβόταν μήπως καταστρέψει την καριέρα της…
Ψυχομάνα, θεία, σύζυγος, ακόμα και χήρα (γυμνασιάρχου!), η Τζόλυ Γαρμπή άφησε μια σπουδαία προσφορά στην υποκριτική τέχνη, ιδιαίτερα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, υποστηρίζοντας τους ανθρώπινους ρόλους της με αμεσότητα, συνέπεια και αληθοφάνεια.
Ταλαντούχα και πάντα αξιοπρεπής, η ηθοποιός είχε υπηρετήσει ως νοσοκόμα στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο και συμμετείχε αργότερα στην Αντίσταση, ενσαρκώνοντας στην ολότητά του τον ρόλο του κοινωνικά ευαίσθητου καλλιτέχνη.
Οι λαμπρές ερμηνείες της χάρισαν κάτι από την προσωπικότητά της στις περισσότερες από τις 50 ταινίες που πήρε μέρος. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη βραχνή φωνή και τα μεγάλα μάτια της στα φιλμ «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Η σωφερίνα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος»;
Τζόλυ Γαρμπή: Προσωπική ζωή και το τέλος που δεν μαθεύτηκε
Η Τζόλυ παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία τον επίσης αξέχαστο ηθοποιό Θεόδωρο Μορίδη, στο πλευρό του οποίου πέρασε ωστόσο τα τελευταία 60 χρόνια της ζωής της. Το ζευγάρι δεν απέκτησε απογόνους και απέφευγε διαχρονικά τα φώτα της δημοσιότητας. Τα τελευταία τους χρόνια τα πέρασαν αποτραβηγμένοι στο εξοχικό τους στην Αττική, ενώ για τα στερνά τους μπήκαν σε οίκο ευγηρίας.
Ο δικός της θάνατος μάλιστα δεν θα γνωστοποιούνταν παρά δέκα μέρες αργότερα…
