Τζέσυ Παπουτσή: Τη θυμάστε σίγουρα από το ρόλο της φωνακλούς και στριμμένης στους Στάβλους της Εριέττας Ζαίμη που έπαιξε με την Μίρκα Παπακωνσταντίνου και τον Νίκο Σεργιανόπουλο. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περιγράψαμε μόλις. Η γλυκύτατη ηθοποιός Τζέσυ Παπουτσή έγινε γνωστή μέσα από τους ξεχωριστούς ρόλους τους οποίους ερμήνευσε με αρτιότητα, καταφέροντας να αναδείξει το ταλέντο της και να αναδειχθεί ως μια από τις πιο διάσημες ηθοποιούς της ελληνικής τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Τζέσυ Παπουτσή: Λίγα λόγια
Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1950 και απεβίωσε την 1η Ιουλίου 2018.
Το όνομα της έγινε γνωστό μέσα από την από την θεατρική παράσταση Βάτραχοι του Αριστοφάνη που ανέβηκε το 1973 στο Εθνικό Θέατρο. Μία από τις σημαντικότερες συνεργασίες της, ήταν αυτή με το Εθνικό Θέατρο, στο οποίο μάλιστα εργάστηκε για 20 χρόνια.
Η ηθοποιός ήταν παντρεμένη τα τελευταία χρόνια με τον ηθοποιό Γιάννη Μάνιο. Οι δυο τους, όμως, διατηρούσαν σχέση για περίπου 15 χρόνια μέχρι τον Ιούνιο του 2009, όπου και ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου, στα Σκόπια, κάτω από άκρα μυστικότητα.
«Δεν θέλαμε να το μάθει κανείς. Ούτε τα στενά συγγενικά μας πρόσωπα δεν το ήξεραν, γιατί δεν θέλαμε να διαρρεύσει. Είμαστε δεκαπέντε χρόνια μαζί και φέτος το καλοκαίρι αποφασίσαμε απλά και χωρίς άγχος να παντρευτούμε. Ο γάμος, που είναι πολιτικός, έγινε στην ελληνική πρεσβεία των Σκοπίων με την παρότρυνση της φίλης μου, η οποία είναι γραμματέας στη συγκεκριμένη πρεσβεία και έγινε και κουμπάρα μας. Βγάλαμε και τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, αλλά με κανέναν τρόπο δεν θέλουμε να δημοσιευτούν, γιατί τότε δεν θα ήταν… μυστικός» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της.
Τζέσυ Παπουτσή:Οι δύο σύντροφοι και το μοιραίο δυστύχημα
Ωστόσο, ο Γιάννης Μάνιος υπήρξε ο δεύτερος σύντροφος, καθώς ο πρώτος της γάμος ήταν με τον ηθοποιό Θάνο Καληώρα, με τον οποίο είχαν αποκτήσει μαζί ένα. γιο τον Γιώργο. Το ζευγάρι ήταν παντρεμένο για περίπου 11 χρόνια, αλλά αποφάσισε να τραβήξει διαφορετικούς δρόμους και να πάρει διαζύγιο, κρατώντας όμως άριστη σχέση για χάρη του παιδιού τους.
Το 2012 ένα δυστύχημα έκανε την ίδια και τον σύζυγό της, Γιάννη Μάνιο, να χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους
Η αδελφή του συζύγου της έχασε την ζωή της στην άσφαλτο μαζί με τον άνδρα της και τα δυο τους παιδιά.
Η Γεωργία, η οποία ήταν λέκτορας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων κι έμενε στην Ιτέα Φωκίδας με την οικογένεια της,είχε σκοτωθεί μαζί με τα δυο αγγελούδια της, 11 και 14 χρόνων αντίστοιχα, και τον σύζυγό της. Το δυστύχημα είχε συμβεί μεσημεριανή ώρα, στο 11ο χλμ. της εθνικής οδού Λαμίας- Άμφισσας, ενώ η οικογένεια πήγαινε στη Μονή Δαμάστα στο Μπράλο προκειμένου να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Η ηθοποιός είχε απαθανατιστεί συντετριμμένη στην κηδεία της οικογένειας.
Σύμφωνα με συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η Τζέσυ Παπουτσή το 2013, όταν την ρώτησαν γιατί φοράει συνεχώς μαύρα, η αγαπημένη ηθοποιός είπε ότι τα φοράει ως ένδειξη αγάπης στο σύζυγό της, Γιάννη -για την απώλεια της αδελφής του-. «Ναι φοράω και θα το κάνω για πολύ καιρό ακόμη. Ο Γιάννης αξίζει όχι μόνο αυτό το ελάχιστο πράγματα, αλλά πάρα πολλά ακόμη. Μου φέρθηκε με μεγάλη αγάπη στην πορεία της ζωής μας. Είναι ουσιαστικός σύντροφος. Είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Συνεχίζω να πιστεύω και να σκέφτομαι ότι κάποιος λόγος υπήρχε για αυτή την τραγωδία. Ήταν μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Δεν ξέρω πόσο εύκολο θα ήταν να έμενε πίσω ένας από τους τέσσερις…», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
«Παίζαμε μαζί για πολλά χρόνια στις παραστάσεις του Εθνικού. Την πειράζαμε συνεχώς και τη φωνάζαμε «συντρέχτρα» γιατί όποιος αρρώσταινε από τον θίασο, η Τζέσυ τα παρατούσε όλα και έτρεχε να τον επισκεφθεί στο σπίτι του ενώ πιο πριν, σταματούσε να προσευχηθεί και να ανάψει κερί στην εκκλησία. Ήταν γενικά άνθρωπος της εκκλησίας.
Νήστευε, προσευχόταν, έκανε καλοσύνες και ήταν πάντα στην ώρα της σε κάθε κυριακάτικη λειτουργία. Εννοείται πως πριν από κάθε παράσταση, έκανε τρεις φορές τον σταυρό της. Συνεπής και καλή σε όλα της, από μικρή ακόμη που την ήξερα, κακή κουβέντα δεν έβγαινε από το στόμα της. Όταν ακουγόταν στην αίθουσα του Εθνικού γέλιο, ξέραμε ότι είναι η Τζέσυ και έχει έρθει για πρόβα. Πάντα παχουλή, με εκείνη τη χαρακτηριστική ελιά και πάντα να αυτοσαρκάζεται», ανέφερε χαρακτηριστικά η Κάρμεν Ρουγγέρη.
Ο Δημήτρης Αποστόλου, ο οποίος ήταν κουμπάρος με την Τζέσυ Παπουτσή, είχε αποκαλύψει πως η ηθοποιός έφυγε από τη ζωή με παράπονο, καθώς πολλοί την εκμεταλλεύτηκαν. Συγκεκριμένα είχε πει:
“Η Τζέσυ δεν έχει ξαναπάει στη Γαλλία και της φαίνονται όλα περίεργα”
«Κάποια στιγμή, το 2007, η Τζέσυ δουλεύει μαζί με τη Μάγδα Πένσου στο Αλίκη. Εγώ και η Μάγδα έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε και ψάχνουμε κουμπάρους. Στο διάλειμμα της παράστασης λέω στην Τζέσυ να μας παντρέψει. Στις 07/07/07 θα παντρευτούμε στο Παρίσι και θα είσαι κουμπάρα. Απλώς ράψου”. Της ήρθε σοκ, λιποθύμησε και βγαίνοντας στη σκηνή, πιάνει τη Μάγδα και της λέει: “Μου κάνει πλάκα, έτσι;” Μέχρι τον Ιούλιο με είχε ζαλίσει στις ερωτήσεις; “Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να είμαι εγώ;”, “Μήπως να βρείτε έναν πλούσιο κουμπάρο;” κλπ. Ταξιδεύουμε τελικά όλοι μαζί για τον γάμο στο Παρίσι. Η Τζέσυ δεν έχει ξαναπάει στη Γαλλία και της φαίνονται όλα περίεργα. Κάνουμε και μια στάση στην Παναγιά των Παρισίων όπου της φοράω κάτι αυτιά του Γκούφι και κάνει σαν μικρό παιδί. Το προηγούμενο βράδυ του γάμου βγαίνουμε να δειπνήσουμε και γυρίζει η Τζέσυ και μου λέει: “Η γυναίκα σου, να ξέρεις, είναι ματιασμένη”.
Να μην τα πολυλογώ, από την Αψίδα του Θριάμβου μέχρι το Ποτάμι -περισσότερο από μια ώρα με τα πόδια- η Τζέσυ ξεμάτιαζε τη Μάγδα στον δρόμο και σταυροκοπιόταν, και έλεγε προσευχές, και έκλαιγε από το μάτι, και την κοίταζαν έκπληκτοι οι Παριζιάνοι. Και στο εστιατόριο όπου καθίσαμε μετά για φαγητό, την ξεμάτιαζε στα κρυφά σταυρώνοντας την κάτω από το τραπέζι. Επίσης, όπως μάθαμε ύστερα, όλο τον καιρό πριν από τον γάμο, πήγαινε στον Άγιο Εφραίμ, τον Κυπριανό και τον Τρύφωνα για να μας διαβάσει, να πάει καλά ο γάμος. Η Τζέσυ έφυγε με παράπονο.
Την εκμεταλλεύτηκαν πολλοί στον χώρο. Άνθρωποι που στήριξε και ευεργέτησε. Η Τζέσυ, πέθανε η μάνα της και την επόμενη μέρα βγήκε και έπαιξε. Η Τζέσυ, σκοτώθηκε όλο το σόι του άντρα της σε τροχαίο, και την ίδια μέρα βγήκε και έπαιξε. Ακούραστη και πιστή στην Τέχνη της μέχρι το τέλος. Ο πιο γενναιόδωρος ηθοποιός που πέρασε μάλλον ποτέ από το ελληνικό σανίδι».
Τζέσυ Παπουτσή:Ο καρκίνος και το άδοξο τέλος
Συγκινητική ήταν η εξομολόγηση της Τζέσυ Παπουτσή όταν σε τηλεοπτική της συνέντευξη είχε αναφερθεί στην περιπέτεια υγείας που πέρασε και πώς πάλεψε με τον καρκίνο.
«Εγώ πάντα από μικρή είχε τη δυνατότητα να επιλέξω, δηλαδή σηκωνόταν ο μπαμπάς μου την Κυριακή το πρωί κι έλεγε: «Εγώ πάω στην εκκλησία, όποιος θέλει έρχεται».
Εγώ πίστευα πάντα. Όταν μου έτυχε αυτό, έκανα το σταυρό μου και είπα: «Αν θες, Χριστέ μου να γυρίσω, να αγκαλιάσω τους ανθρώπους μου, να γυρίσω, αν δε θες…
Κι έτσι γύρισα και είμαι μια χαρά. Είναι κάτι που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Αυτές είναι δοκιμασίες», είχε πει χαρακτηριστικά η Τζέσυ Παπουτσή.
Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο.
Έφυγε από τη ζωή στις 1 Ιουλίου του 2018 από όγκο στον εγκέφαλο, σε ηλικία 67 ετών, μετά από 62 ημέρες νοσηλείας στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου “Γεώργιος Γεννηματάς”.Η ηθοποιός Τζέσυ Παπουτσή, μπήκε στο νοσοκομείο και όπως είπε ο Θάνος Καληώρας, έπεσε κατευθείαν σε κώμα, δεν είχε καμία επικοινωνία με το περιβάλλον.
Τζέσυ Παπουτσή:Τα συγκινητικά λόγια της κουμπάρας της για τον επικήδειο της
Η κουμπάρα της, Μάρθα Ξένου, η κολλητή φίλη που την πάντρεψε με τον Γιάννη Μανιό στα Σκόπια το 2008, είχε γράψει μερικά γλυκά λόγια για εκείνη.
“Ε βέβαια τόσο γέλιο τόσα χρόνια είπες να με περάσεις κι από το ταμείο να πληρώσω τον λογαριασμό του, ε κοριτσάκι μου αγαπημένο; Αν και μεταξύ μας εσύ άρχισες να φεύγεις από τότε που άρχισε να φεύγει και η φωνή ε; Έφευγε η φωνή, απομακρυνόταν το θέατρο. Και ζωή χωρίς θέατρο δεν είναι ζωή για τους θεατρίνους ε; Να παραδεχθείς ότι αυτό δεν ήταν στο σενάριο σε αυτή τη σελίδα. Αυτοσχεδίασες πάλι! Ακούω γύρω μεγάλο σαματά, πάλι έγραψες!
Η Παπουτσή; Αυτή η ζωντανή γυναίκα; Έφυγε; Τόσο νέα; Απίστευτο! Γιατί κατάλαβες; Δεν φαντάζεται ο κόσμος τον Γολγοθά που πέρασες με παρρησία και χαμόγελο περισσό τόσα χρόνια! Που να το ξέρει; Άφηνες εσύ κανέναν να στενοχωρηθεί μαζί σου; Σιγά μην άφηνες. Πώς είναι να χάνεις τον εξ απορρήτων σου σκέφτομαι. Δύσκολο πολύ Τζεσάκο μου, πολύ αγάπη μου. Γιατί κατάλαβες; Ήταν αυτή η σχέση που είχαμε η μοναδική. Είκοσι δύο χρυσά χρόνια. Γιατί τι νομίζεις πως κάνει τον άνθρωπο να αντέχει; Οι φίλοι του. Κι εμείς ήμασταν φίλοι αγάπη μου.
Η κουμπαριά ήρθε μετά από χρόνια. Ήταν η φυσική εξέλιξη αυτής της φιλίας. Με πόση φροντίδα ετοίμασα το γάμο σου. Πόσα γέλια. Πόσα πειράγματα. Τόσα χρόνια. Με ποιόν θα τα θυμάμαι τώρα όλα αυτά; Μόνη μου; Κάθε που βρισκόμαστε αρχίζαμε, θυμάσαι τότε στα Σκόπια, θυμάσαι την άλλη φορά στην Πόλη, αμ’ στην Τυνησία με τον ταξιτζή τον Μουνίρ από το πουθενά; Όχι πες τώρα με ποιόν θα τα θυμάμαι αυτά; Τις ατέλειωτες νύχτες μας στο σπίτι μου; Δεν υπήρξε φορά που να μην είχαμε κλάψει από τα γέλια. Καμία. Μέσα στα προβλήματά μας, μέσα σε αγώνες, μέσα στην καθημερινότητα, ήταν μια όαση που βρισκόμαστε, με κείνο το ρημάδι το παστίτσιο που ήθελες να φτιάχνω πάντα και τα τυροπιτάκια που κουβαλούσες μαζί με το γλυκό, ποτέ δεν ξέχασες το γλυκό. Υπήρχε κάτι σημαντικό που κάναμε και δεν ήσουν παρούσα; Ποτέ! Και να ξέρεις κλαίω πολύ απόψε, μια που δεν θα σε ξαναδώ και μια που είμαι μακριά άλλη μια φορά εκτός των τειχών του τόπου μας. Η γαμημένη η δουλειά μου. Έτσι και με τον Ασλάνη. Με το που έφτασα στη Μασσαλία πήγε και πέθανε. Και ξέρεις η απόσταση τούτες τις στιγμές δεν απαλύνει πονάει πιο ρε φιλαράκι μου αγαπημένο.
Σκέφτομαι και τον Γιάννη σου αγάπη μου. Και γι΄ αυτόν ήθελα να είμαι κοντά τούτες τις ώρες. Ήσουν όλα για τον Γιάννη. Η οικογένεια που του είχε απομείνει, η φίλη του, η αδελφή του, τα πάντα όλα. Και σου στάθηκε αγάπη μου, σου στάθηκε έντιμα, ξέρουμε εμείς πόσο ε; Μην ανησυχείς για τον Γιάννη σου αγάπη μου. Θα τον έχω πάντα στο νου μου. Στο υπόσχομαι. Αυτός και για τους δυο σας τώρα για μένα. Και για τον Γιώργο σου στενοχωριέμαι. Η μάνα του. Η θεά του. Τους άλλους τους έκανες να γελούν κι εμάς να σε αγαπάμε πιο. Και τώρα αυτό. Και δεν ξέρω να το χειριστώ, καθόλου όμως αγάπη μου. Δεν γίνεται να μην είσαι εκεί που θα γυρίσω. Ξέρεις πως κάθε που γυρνούσα βλεπόμαστε. Και από το σινάφι σου χαρούμενη δεν έφυγες. Το ξέρουμε κι αυτό, οι δυο μας. Μα είχες μια μεγαλοσύνη στην καρδιά σου κι έλεγες ας είναι όλοι καλά εμένα με φυλάει ο Θεός. Είχες και τους θεούς σου σε θέση περισσή πάντα.
Ο χρόνος γιατρεύει το ξέρω και θα πονά λιγότερο με το πέρασμά του μα η απουσία σου στη ζωή μου θα είναι πάντα ίδια, τ΄ ακούς; Γιατί αξιώθηκα μια σχέση γεμάτη αγάπη, κατανόηση και καλή καρδιά. Αγαπημένο μου φιλαράκι καλό ταξίδι στα καινούργια. Κάνε τους όλους να γελάσουν όπου βρεθείς. Το ΄χεις αυτό το χάρισμα Τζεσάκο μου. Κι άσε εμένα εδώ να κλάψω με παράπονο για μια αγκαλιά που δεν θα ξανανιώσω να με κυκλώνει. Σε αγάπησα πραγματικά πολύ και ευχαριστώ τους θεούς σου που αξιώθηκα μια τέτοια φιλία.”
