Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η εθνική σταρ του ελληνικού κινηματογράφου που αποθεώθηκε όσο καμία άλλη, έχει παίξει σε πολλές ταινίες και μεγάλες επιτυχίες. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ ήταν το ζευγάρι που ο κόσμος λάτρευε να βλέπει μαζί στη ζωή και στο σανίδι, αν και όλες οι φυλλάδες της εποχής μιλούν για έναν περίεργο θυελλώδη έρωτα που δεν ήταν πάντα όλα ρόδινα όπως ήθελαν να δείχνουν στη λαμπερή ζωή τους.
Αλίκη Βουγιουκλάκη-Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Μια ταινία με «εκδοχή» της Αλίκης Βουγιουκλάκη χωρίς την λάμψη και την αστερόσκονη της «Εθνικής Σταρ»; Πριν από περίπου 60 χρόνια η Φίνος Φιλμς αποφάσισε να πάρει αυτό το τεράστιο ρίσκο και το αποτέλεσμα δεν την δικαίωσε καθόλου. Το “Ταξίδι” βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1962, αμέσως μετά την «Αλίκη στο ναυτικό» η οποία είχε αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών. Το πολύ δυνατό καστ (Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Γιάννης Μαλούχος, Γιάννης Γκιωνάκης, Δέσπω Διαμαντίδου, Κώστας Βουτσάς, Σταύρος Παράβας κλπ), η υπογραφή του Αλέκου Σακελλάριου σε σενάριο και σκηνοθεσία και αυτή του Μάνου Χατζιδάκι στην μουσική, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μιλάμε για το πρώτο έγχρωμο φιλμ στην Ελλάδα, συνετέλεσε στο να πάει… τρένο και να αγαπηθεί από το κοινό.
Θα πόνταρε κανείς ότι ο Φίνος θα επένδυε πάνω σε αυτή ενόψει της επόμενης ταινίας με πρωταγωνίστρια την λαμπερή σταρ, αλλά τελικά αποφασίστηκε μια στροφή 180 μοιρών. Και έτσι από την «Αλίκη στο ναυτικό» του 1961, περάσαμε στο «Ταξίδι» του 1962 που τώρα πια εκ των υστέρων γνωρίζουμε ότι είναι μία από τις πιο… λησμονημένες δουλειές της Βουγιουκλάκη, αν και νωρίτερα είχε αποθεωθεί από τους κριτικούς.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η ταινία που απέρριψε το κοινό αλλά αποθέωσαν οι κριτικές
Την σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Ντίνος Δημόπουλος ο οποίος έδωσε ουσιαστικά στην Βουγιουκλάκη να παίξει ένα διαφορετικό ρόλο από αυτούς που την είχαμε συνηθίσει. Χωρίς τσαχπινιές, δίχως… νιαουρίσματα και σερί πλάνα… αβάντας, με εκείνη να κοιτά κατάματα τον φακό. Δίπλα της συμπρωταγωνιστούσε ο Νίκος Κούρκουλος, ενώ οι ερμηνείες των Βασίλη Διαμαντόπουλου, Νότη Περγιάλη και Λίλης Παπαγιάννη ξεχωρίζουν. Την μουσική υπογράφει ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε Σταύρος Ξαρχάκος και μεταξύ άλλων σε αυτό το φιλμ ακούμε για πρώτη φορά το υπέροχο «Τα δάκρυα μου είναι καυτά» με τη Ζωή Φυτούση.
Αν και μοιάζει με συνταγή σίγουρης επιτυχίας, τα πράγματα δεν εξελίχθησαν έτσι. Η νέα εικόνα της Βουγιουκλάκη δεν κάνει το επιθυμητό γκελ στο κοινό που δεν συμμερίζεται την άποψη και τα διθυραμβικά σχόλια των κριτικών. Μια Αλίκη ατημέλητη, αχτένιστη που μάλιστα (SPOILER ALERT) στο τέλος… πεθαίνει. Λένε ότι πολλοί ήταν εκείνοι που έβγαιναν απογοητευμένοι από τις αίθουσες και… προειδοποιούσαν τους επόμενους για το τι συνέβαινε… Ένα γεγονός που πιθανότατα συνετέλεσε στην… καταστροφή η οποία μεταφράστηκε σε μόλις 76.395 εισιτήρια στις αίθουσες πρώτης προβολής στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.
Ατημέλητη και αχτένιστη για 84′: Η αλλαγή της Βουγιουκλάκη
Ένα νούμερο εξαιρετικά χαμηλό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η «Αλίκη στο ναυτικό» η οποία προβλήθηκε ουσιαστικά μερικούς μήνες πριν είχε κόψει 213.409 εισιτήρια, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση ανάμεσα σε 58 ταινίες εκείνης της χρονιάς. Τουλάχιστον ακόμη και σήμερα οι κριτικοί συμφωνούν ότι μάλλον πρόκειται για ένα αδικημένο «διαμάντι» που δεν κατάφερε να λάμψει επειδή ακολούθησε τον «δρόμο» της «θαμπής» εικόνας που λάνσαρε (και δεν τόλμησε να επαναλάβει) η «Εθνική Σταρ».
