Είναι κάτι πλάσματα που μοιάζουν λίγο με αερικά. Περνούν από δίπλα σου, από μέσα σου, απ’ τη ζωή σου γενικότερα κι αφήνουν μια αύρα δροσερή, γλυκιά και φωτεινή. Πρόσωπα που τα σκέφτεσαι να χαμογελούν και χαμογελάς κι εσύ χωρίς δεύτερη σκέψη. Ντύνουν τις στιγμές με χρώματα και βλέπουν το ποτήρι πάντα μισογεμάτο.
Λες και φτιάχτηκαν, γεννήθηκαν και ζουν μόνο γι’ αυτό. Ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, δοτικότητας κι αισιοδοξίας, ακόμη κι αν όλα γύρω τους ή μέσα τους μαρτυρούν την απόλυτη καταστροφή. Γεννημένοι μαχητές με μόνο όπλο κι ασπίδα τη χαρά της ζωής, την αγάπη τους για όσα ξημερώνουν και βραδιάζουν μαζί τους και τη δύναμή τους να ονειρεύονται και να ελπίζουν.
Άλλοι τους κακίζουν, άλλοι τους ζηλεύουν κι άλλοι στην προσπάθειά τους να τους μιμηθούν, αποτυγχάνουν και τους μισούν. Μα όσοι τους αγαπήσουν, δύσκολα μπορούν να φύγουν μακριά τους. Ανεκτίμητης αξίας θησαυροί, οι οποίοι το μόνο που θέλουν για να συντηρηθούν είναι μια γωνιά στην καρδιά σου.
Η παρουσία τους γίνεται πάντα αισθητή, μα η απουσία τους είναι αβάσταχτη. Τα μάτια τους είναι συνήθως υγρά και μιλούν μέσα στην ψυχή σου. Σου χαμογελούν και σε παρασύρουν σε ταξίδια μακρινά, εκεί που νιώθεις καλύτερα, γιατί αυτός είναι ο στόχος κι ο σκοπός τους. Να βλέπουν τους ανθρώπους της ζωής τους να γεμίζουν ευτυχία και να ξεπερνούν εμπόδια και προβλήματα.
Σου απλώνουν χέρι για να κρατηθείς και σου κλωτσάνε τα πισινά για να πάρεις μπροστά, να ξεκουνήσεις και να βγεις απ’ το όποιο τέλμα. Σου πετάνε μια ατάκα, ή απλώς μια αλήθεια με το δικό τους μαγικό τρόπο κι εσύ είτε το θες είτε όχι, βάζεις μπροστά τις μηχανές και θέτεις τον εαυτό σου σε εγρήγορση για να μπορέσεις να ανταποκριθείς στο ρυθμό τους.
Τους λατρεύεις και ταυτόχρονα θες να τους πνίξεις. Αναρωτιέσαι πώς μπορούν να είναι πάντοτε έτσι και πώς γίνεται να κρατάνε πάντα έναν άσο στο μανίκι και να διεκδικούν την παρτίδα ακόμη κι όταν όλοι οι υπόλοιποι τη θεωρούν χαμένη. Υπάρχουν φορές που νομίζεις πως ζουν σε άλλο πλανήτη ή πως είναι ελαφρόμυαλοι ή πως δεν έχουν συναίσθηση των καταστάσεων. Σε παρατηρούν να τους λες τα προβλήματά σου, σε ακούν ν’ αναστενάζεις κι όταν τελειώσεις, ανοίγουν την αγκαλιά τους και σου προσφέρουν απλόχερα την άλλη οπτική. Εκείνη που έχεις ξεχάσει πως υπάρχει, απορροφημένος απ’ τις άσχημες σκέψεις σου.
Αστείρευτη αισιοδοξία κι όρεξη για ζωή, αναβλύζει από μέσα τους και παρασύρουν στο διάβα τους τα πάντα. Μπαίνουν σ’ ένα χώρο και προκαλούν τα βλέμματα χωρίς αυτό να έχει να κάνει με την εμφάνισή τους αλλά με ό,τι εκπέμπουν. Κι αυτό που εκπέμπουν έχει τόση δύναμη που μπορεί να σε κάνει να στρέψεις το κεφάλι κι ακούσια να τους ακολουθήσεις με το βλέμμα σου, χωρίς να συνειδητοποιείς άμεσα το λόγο. Κι αν έχεις την τύχη να μπουν στη ζωή σου, θα καταλάβεις ότι ο τρόπος που σκέφτονται κι αντιδρούν είναι μοναδικός κι αυτό τους κάνει τόσο ξεχωριστούς.
Είτε έχετε συνεχή επικοινωνία είτε όχι, τρυπώνουν στο μυαλό σου κι η εικόνα τους σου προσφέρει αγαλλίαση κι ηρεμία. Σου ανεβάζουν το ηθικό, γιατί ξέρουν να ξεχωρίζουν καλύτερα κι από σένα εκείνα τα χαρακτηριστικά σου, στα οποία μπορείς να βασιστείς για να κάνεις σωστότερες επιλογές ώστε να γίνει η ζωή σου καλύτερη.
Ίσως κάποιος να σκεφτεί πόσο όμορφη θα είναι η δική τους ζωή και πόσο υπέροχα θα έχουν φτιάξει τα πάντα γύρω τους αφού μπορούν να διακρίνουν παντού το φως. Όντως προσπαθούν να βελτιώνουν κάθε στιγμή την καθημερινότητά τους, μα κι εκείνοι έχουν αδύναμες στιγμές. Στιγμές που θα δεις αυτά τα υγρά μάτια να χάνονται και να ψαχουλεύουν μέσα τους τη δική τους ελπίδα, στιγμές που σκύβουν το κεφάλι, στιγμές που αφήνονται για λίγο. Ανθρώπινες στιγμές.
Γιατί κι αυτοί είναι άνθρωποι κι ακόμη κι αν δεν το ζητήσουν ή δεν το περιμένουν ποτέ, μετά από τόσα χαμόγελα κι αγκαλιές που έχουν σκορπίσει, το να τους δώσεις ένα χάδι, να τους ψιθυρίσεις ένα «είμαι εδώ για σένα» και να τους στείλεις λίγη απ’ τη δική σου θετική ενέργεια, είναι το λιγότερο που θα μπορούσες να κάνεις. Τους αρκεί…
Μια στάλα χρειάζονται για να «φορτίσουν» και να γεμίσουν θετικά συναισθήματα στις δύσκολες στιγμές τους και μάντεψε σε ποιον θα τα στείλουν πίσω…
Συντάκτης: Μελίνα Αγγελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή: pillowfights.gr
