Ο ηθοποιός Κώστας Αποστολίδης που αγαπήσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά του MEGA “Η Νταντά” με συμπρωταγωνίστρια τη Μαρία Λεκάκη, είναι ένας άνθρωπος που προτιμάει να απέχει από τα φώτα της δημοσιότητας και μαζί με τη γυναίκα του, Άννα Αγγελοπούλου να κρατούν την προσωπική τους ζωή μακριά από τη σόουμπιζ.
Λίγα λόγια για τον ηθοποιό
Ο Κώστας Αποστολίδης γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Έχει μείνει αξέχαστος μέσα από τον ρόλους του ως ζεν πρεμιέ στις σειρές της τηλεόρασης.
Έχει κάνει δύο γάμους, ο πρώτος με την Ελληνοαμερικανίδα δικηγόρο Στέφανι και ο δεύτερος με την κόρη του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Άννα. Έχει τρία παιδιά από το δεύτερο γάμο του, ενώ είναι από τους ηθοποιούς, οι οποίοι κρατάνε απόσταση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επιλέγουν να προβάλλονται μόνο μέσα από τη δουλειά τους.
Από το κοινό αγαπήθηκε ιδιαιτέρως μέσα από την συμμετοχή του στη σειρά η Νταντά με τη Μαρία Λεκάκη όπου ο κόσμος θέλοντας να ζήσει το παραμύθι της σύγχρονης Σταχτοπούτας ταυτίστηκε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο του τηλεοπτικού παραγωγού και της φτωχής, κούκλας και καλοσυνάτης γεμάτη τσαχπινιά και μπρίο νταντάς.
Για τον ρόλο του Μπακόπουλου είχε πει: Ήξερα ήδη την αμερικανική σειρά και ο ρόλος του Μπακόπουλου μου άρεσε, γιατί δεν είναι ακριβώς κωμικός. Ο Μπακόπουλος είναι ένας καθ’ όλα σοβαρός τύπος, που τον έχουν πετάξει μέσα σε μια κωμική κατάσταση κι αυτός πρέπει να ανταπεξέλθει και να αντισταθεί. Είναι μονίμως ένα βήμα πριν γελάσει. Τόσο η κωμωδία όσο και το τρικάμερο είναι πρωτόγνωρο σπορ για μένα.
Τι αποκαλύπτει ο ηθοποιός για την επαγγελματική του πορεία
Το 2004 ο συμπαθής και ταλαντούχος ηθοποιός είχε πει για την υποκριτική: Όταν τελείωσα τη σχολή του Πέλου Κατσέλη και τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, έπρεπε να δουλέψω. Χτύπησα 5 πόρτες, χτύπησα 15, πήγα σε παραγωγούς, έβαλα τη φωτογραφία και το βιογραφικό μου όπου μπορούσα. Κάποια στιγμή ζητάει να με δει ένας παραγωγός. Μού προτείνει έναν ρόλο και, πιστέψτε με, είχα και ένα νοίκι να πληρώσω. Παρ’ όλα αυτά αρνήθηκα, γιατί τα λεφτά που μου έδινε ήταν το 40% των χρημάτων που είχα ζητήσει. Προτίμησα να πάω στη λαχαναγορά και να κάνω φορτοεκφορτώσεις τελάρων με ντομάτες. Έτσι νιώθω και τώρα. Αν αύριο το πρωί βρεθώ χωρίς δουλειά και οι προτάσεις που έχω δεν με καλύπτουν καλλιτεχνικά ή οικονομικά, θα κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά.
Η σύζυγος και τα παιδιά του
Ο Κώστας Αποστολίδης τα τελευταία 12 χρόνια είναι σύζυγος της Άννας Αγγελοπούλου, κόρη του Θεόδωρου Αγγελόπουλου με την οποία και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Δύο κόρες και έναν γιο.
Το αγαπημένο ζευγάρι επιθυμεί να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και δεν προβάλει την οικογένειά του. «Η σύζυγός μου είναι ο πρώτος και σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου, πρώτα είναι η Άννα και αμέσως μετά τα παιδιά» δήλωσε μεταξύ άλλων ο ηθοποιός. Στο περιοδικό Λοιπόν είχε πει σχετικά: «Μια σύντροφος που είναι πρωταγωνίστρια στη ζωή μου. Είναι ο άνθρωπος για τον οποίο ζω και παλεύω να βελτιωθούν οι ζωές μας, να ζήσουμε πράγματα όλοι μαζί. Η σύζυγός μου είναι ο πρώτος και σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου, πρώτα είναι η Άννα και αμέσως μετά τα παιδιά. Η σύζυγός μου είναι ο κεντρικότερος ρόλος που μπορεί να υπάρξει».
Το ζευγάρι κρατάει την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας
Ο Κώστας Αποστολίδης ανέδειξε το υποκριτικό του ταλέντο κυρίως μέσα από την συμμετοχή του σε τηλεοπτικά σήριαλ τη δεκαετία του 90’ και η Αννα Αγγελοπούλου, κόρη του μεγάλου σκηνοθέτη, Θεόδωρου Αγγελόπουλου, κάνουν σπάνια δημόσιες εμφανίσεις με τα παιδιά τους.
Σχετικά με τη σύζυγο του, ο Κώστας Αποστολίδης είχε δηλώσει:
«Μια σύντροφος που είναι πρωταγωνίστρια στη ζωή μου. Είναι ο άνθρωπος για τον οποίο ζω και παλεύω να βελτιωθούν οι ζωές μας, να ζήσουμε πράγματα όλοι μαζί. Η σύζυγός μου είναι ο πρώτος και σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου, πρώτα είναι η Άννα και αμέσως μετά τα παιδιά. Η σύζυγός μου είναι ο κεντρικότερος ρόλος που μπορεί να υπάρξει» δήλωσε μεταξύ άλλων ο ηθοποιός στο περιοδικό Λοιπόν και τη δημοσιογράφο, Ρενέ Σαραντινού.
Σε συνέντευξή του τον Ιανουάριο του 2012, ο ηθοποιός στο ίδιο έντυπο είχε δηλώσει:
«Παντρεμένος από το 2007, ο δεύτερος γάμος, και έκανα τρία παιδιά μέσα σε τέσσερα χρόνια. Από τον πρώτο μου γάμο δεν απέκτησα παιδιά. Στο δεύτερο γάμο μου κάθε χρόνο έκανα και παιδί (…) Με τα τρία παιδία δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για διάβασμα. Χρόνος για να καθίσω ήρεμα και να διαβάσω μια εφημερίδα. Μου λείπει αυτό. Υπάρχουν προτεραιότητες τριών ατόμων πριν από τη δική μου. Δε μένει χρόνος πια για μένα».
Οσο για την καριέρα του ο ίδιος είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Υπάρχουν πολλά παράπονα. Περιπτώσεις που ένιωσα ότι αδικήθηκα, παραγκωνίστηκα, από συναδέλφους, από συγκυρίες, σκηνοθέτες, παραγωγούς. Έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη και ένα «όχι» που μου είπαν σε κάποια δουλειά. Νιώθω επιτυχημένος, γιατί είμαι καλά με τη ζωή που έχω. Θα ήθελα να δουλεύω περισσότερο στο θέατρο, μου λείπει».
Ο ηθοποιός μιλάει αποκλειστικά για την επαγγελματική και προσωπική του ζωή
Το πρόβλημα με τον Κώστα Αποστολίδη είναι ότι δείχνει απόμακρος. Όχι σνομπ. Βαρύς και απόλυτος. Γενικώς, άνθρωπος με τον οποίο δεν θα επέλεγες να πιεις καφέ κάποιο βροχερό απόγευμα Σαββάτου.
Από την πρώτη επαφή με την υποκριτική στο μαθητικό Πειραματικό Θέατρο Θεσσαλονίκης μέχρι τον ρόλο του Μπακόπουλου στην τηλεοπτική “Νταντά” η διαδρομή είναι αρκετά μεγάλη. Μπορείτε να ξεχωρίσετε τη σημαντικότερη στιγμή της;
Σημαντικές στιγμές σε μια καριέρα δεν είναι μόνο οι επιτυχίες, οι ρόλοι ή οι συνεργασίες. Μπορεί να είναι η στιγμή της απόφασης του επίσης ηθοποιού ξαδέλφου μου, Ευριπίδη Αποστολίδη, με τον οποίο μοιραζόμουν την ίδια αγάπη για το θέατρο, να τα παρατήσει. Η στιγμή που θα αποφασίσω να σταματήσω αυτό που κάνω σίγουρα θα είναι μια πολύ σημαντική στιγμή. Θεωρώ μεγάλη μιζέρια να πεθαίνει κανείς στο σανίδι. Η υποκριτική είναι η τέχνη του να δίνεις. Οταν δεν έχεις κάτι να δώσεις, πρέπει να αποσύρεσαι.
Αυτή η άποψη προδίδει άτομο χωρίς προβλήματα βιοπορισμού.
Οταν τελείωσα τη σχολή του Πέλου Κατσέλη και τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, έπρεπε να δουλέψω. Χτύπησα 5 πόρτες, χτύπησα 15, πήγα σε παραγωγούς, έβαλα τη φωτογραφία και το βιογραφικό μου όπου μπορούσα. Κάποια στιγμή ζητάει να με δει ένας παραγωγός. Μου προτείνει έναν ρόλο και, πιστέψτε με, είχα και ένα νοίκι να πληρώσω. Παρ’ όλα αυτά αρνήθηκα, γιατί τα λεφτά που μου έδινε ήταν το 40% των χρημάτων που είχα ζητήσει. Προτίμησα να πάω στη λαχαναγορά και να κάνω φορτοεκφορτώσεις τελάρων με ντομάτες. Ετσι νιώθω και τώρα. Αν αύριο το πρωί βρεθώ χωρίς δουλειά και οι προτάσεις που έχω δεν με καλύπτουν καλλιτεχνικά ή οικονομικά, θα κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά.
Οι ηθοποιοί που δεν κάνουν θέατρο τριγυρνούν διαρκώς στον “τόπο του εγκλήματος”.
Στην αρχή έβλεπα πολλές παραστάσεις. Μετά όμως με έπιασε απογοήτευση, γιατί έχω αυτό το “προβληματικό” μάτι και αυτί που αντιλαμβάνεται αμέσως το λάθος. Δυστυχώς, πολλά θέατρα και πολλοί ηθοποιοί δουλεύουν πρόχειρα. Οπως λένε και οι πολιτικοί, “έχουμε χάσει την αξιοπιστία μας”. Δεν αντέχω να βλέπω παραστάσεις που εξαπατούν το κοινό.
Δεν έχετε να θυμηθείτε καμία εξαίρεση στον παραπάνω θλιβερό κανόνα;
Πολλές – ευτυχώς! Οπως μία παράσταση που ξαναείδα φέτος, «Ο ξεριζωμός» του Φρίελ, στο Απλό Θέατρο, με τον Καταλειφό, σε σκηνοθεσία Αντύπα. Είναι μια έντιμη παράσταση, που καταφέρνει να κάνει προσωπική υπόθεση του θεατή ένα έργο φαινομενικά άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη παράσταση σέβεται τον θεατή αλλά, όπως είπατε, αυτό δυστυχώς είναι η εξαίρεση.
Μήπως απλώς σας αρέσει να γκρινιάζετε;
Οταν ο θεατής σού κάνει την τιμή να έρθει να σε δει, οφείλεις να του επιτρέψεις να παρακολουθήσει μια παράσταση ελεύθερος από εκνευρισμούς, γυφτιές και παραλείψεις. Να μην του σπάσει τα νεύρα μια κακότροπη ταμίας, να μη σκιστεί το ρούχο του από το καρφί στην καρέκλα, να πιει καφέ κι όχι μαυροζούμι στο φουαγιέ και να μην τον πληρώσει όσο στο Κολωνάκι. Αυτονόητα πράγματα που δεν γίνονται όμως. Επιχειρείται συνήθως ένα…γδύσιμο του φουκαρά του θεατή.
Ο λόγος και το ύφος σας έχουν πολιτική χροιά. Γιατί δεν πολιτεύεστε;
Για να πολιτευτείς πρέπει να έχεις και μια αναπηρία μυαλού κι εγώ φοβάμαι ότι η μόνη αναπηρία μυαλού που διαθέτω είναι αυτή του ηθοποιού. Ωστόσο, σκέφτομαι πολύ όσα συμβαίνουν. Εχω μυαλό ελεύθερο από κομματικές δεσμεύσεις και συμφωνώ ότι όλα είναι πολιτική θέση και κίνηση.
Ανήκετε στους αναποφάσιστους;
Μόνιμα εκεί ανήκα και μόνιμα εκεί θα ανήκω.
Αρα καθορίζετε το εκλογικό αποτέλεσμα…
Ναι, εγώ αποφασίζω! Να πέσουν οι προβολείς πάνω μου! Σοβαρά τώρα, δεν κακίζω τους συναδέλφους μου που μπλέκονται με την πολιτική, η ψυχούλα τους το ξέρει… Αρκεί να αισθάνονται καλά όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη και να συνειδητοποιούν ότι εμάς εκπροσωπούν, ότι τη ζωή μας πρέπει να την κάνουν καλύτερη.
Οι έρευνες λένε ότι είμαστε οι πιο ανασφαλείς πολίτες της Ευρώπης.
Τότε γιατί από τις 9 το βράδυ στην Ιερά Οδό γίνεται το αδιαχώρητο; Μήπως η ανασφάλεια μας βγαίνει σε ξεσάλωμα; Μ’ ενοχλεί αυτή η γκρίνια. Αντί να γκρινιάζουμε ότι η ζωή ακρίβυνε, ας βάλουμε τα πράγματα σε σειρά. Ας σταματήσουμε να ψωνίζουμε. Απευθύνομαι κυρίως σε σας τις γυναίκες που έχετε μια λατρεία στο shopping. Το βλέπετε αυτό το μπουφάν; Το αγόρασα στη Νέα Υόρκη το ’84, το φοράω ακόμη και νιώθω πολύ καλά. Το πήγα και δύο φορές να μου φτιάξουν τις τσέπες επειδή είχαν λιώσει. Θέλω να πω ότι μπορούμε να τραβήξουμε συντεταγμένες μέσα στις οποίες θα κινηθούμε και θα είμαστε χαρούμενοι.
Τι είναι πιο πολύτιμο: ο χρόνος ή το χρήμα;
Συνήθως ή το ένα θα έχεις ή το άλλο. Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο αν στο τζόκερ αντί να κερδίζουμε φερ’ ειπείν 6 εκατομμύρια ευρώ, κερδίζαμε τρία εκατομμύρια και τρία χρόνια ζωής.
Η φθορά σας κοστίζει;
Τι είναι φθορά; Κάνα δυο λευκές τρίχες παραπάνω κάθε χρόνο; Τις προάλλες βρέθηκα με παλιούς συμμαθητές και διαπίστωσα ότι κανείς μας δεν είχε μεγαλώσει. Ισως γιατί δεν ωριμάσαμε… Βλέπω 20χρονους να ρίχνονται με δύναμη στη ζωή, χωρίς φόβο μήπως πονέσουν κι όταν σπάνε τα μούτρα τους, να είναι έτοιμοι να πάνε γι’ άλλα. Αυτά τα παιδιά, όταν φτάσουν στα 40, θα έχουν μάθει τι σημαίνει εκτιμώ, ανοίγομαι, εμπιστεύομαι. Ετσι, δεν γερνάς. Μένεις πάντα έφηβος.
Οι ρόλοι του ζεν πρεμιέ σάς βρήκαν σε ώριμη ηλικία;
Και πιο παλιά τι έπαιζα; Ζεν πρεμιέ. Αν από τα 30 είχα καράφλα και 10 κιλά παραπάνω, θα έπαιζα θείους και μπαμπάδες – ρόλους πιθανόν ενδιαφέροντες. Είναι κολακευτικό πάντως να σε πλησιάζουν άντρες και να σου λένε «είσαι ο αγαπημένος ηθοποιός της γυναίκας μου». Μου το έχουν πει και έμεινα άφωνος, γιατί ποτέ δεν αισθάνθηκα ο αγαπημένος των γυναικών.
Ισως ο έρωτας του γυναικείου κοινού προς το πρόσωπό σας είναι κρυφός.
Ναι. Ισως σέβονται τον γάμο μου – τουλάχιστον μετά το ’97 που παντρεύτηκα.
Δεν υπάρχει ούτε μία εκδήλωση θαυμασμού που να σας έρχεται στο μυαλό;
Μάλλον με θεωρούν σοβαρό και δεν εκδηλώνονται. Μια μέρα, ας πούμε, μπήκα στο τρένο και ένιωσα ότι συζητιέται. Ως εκεί, όμως. Αντε να μου ζητήσουν και κανένα αυτόγραφο. Δεν λέω, σε “ανεβάζει” αυτό το ενδιαφέρον. Οταν παραγίνεται, είναι εκνευριστικό όμως. Εχω ανακαλύψει ότι στον δρόμο ή σε δημόσιους χώρους δεν κοιτάω πια τους ανθρώπους στα μάτια. Οταν εμφανίζομαι στην τηλεόραση αυτό είναι πιο έντονο. Οχι, ότι είναι κακό να σε θυμούνται από την τηλεόραση. Πριν από τρία χρόνια με έπιασε μια κυρία στις διακοπές και μου είπε «είστε πολύ καλός, σας θυμάμαι από ένα Θέατρο της Δευτέρας σην ΕΡΤ. Το χάρηκα πραγματικά.
Πώς αποφασίσατε να πείτε το “ναι” στην “Νταντά”;
Ηξερα ήδη την αμερικανική σειρά και ο ρόλος του Μπακόπουλου μου άρεσε, γιατί δεν είναι ακριβώς κωμικός. Ο Μπακόπουλος είναι ένας καθ’ όλα σοβαρός τύπος, που τον έχουν πετάξει μέσα σε μια κωμική κατάσταση κι αυτός πρέπει να αντεπεξέλθει και να αντισταθεί. Είναι μονίμως ένα βήμα πριν γελάσει. Τόσο η κωμωδία όσο και το τρικάμερο είναι πρωτόγνωρο σπορ για μένα.
Είστε ικανοποιημένος από την απήχησή της;
Τα πρώτα επεισόδια πήγαν πολύ καλά, μετά ακολούθησε μια κάμψη και από τα τέλη Νοεμβρίου το κοινό έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Αντιλαμβάνομαι ότι παρά τη σημαντική δουλειά που έχει γίνει στην προσαρμογή στα ελληνικά, υπάρχουν κάποια ψήγματα ξένου χιούμορ, στα οποία δεν μπορείς να επέμβεις. Η σειρά προβάλλεται και σε άλλες 4-5 χώρες και αν το κοινό την αγαπήσει και την αγαπήσουμε και εμείς, θα συνεχιστεί και δεύτερη χρονιά. Και τρίτη και τέταρτη, γιατί όχι;
Η “Νταντά” και ο Μπακόπουλος είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Τελικά, οι αντιθέσεις ή οι ομοιότητες είναι αυτές που κάνουν ένα ζευγάρι να στεριώσει;
Και τα δύο. Η κατανόηση των αντιθέσεών μας είναι που μας φέρνει τόσο κοντά, ώστε να αποκτάμε και ομοιότητες. Το να θέλεις να είσαι καλά με κάποιον και να το θέλει και ο άλλος. Βεβαίως, ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει αμφίπλευρα, συχνά η σχέση δεν στεριώνει.
Να συνεχίσουμε με μερικές, αδιάκριτες μεν, ευχάριστες δε ερωτήσεις;
Γιατί όχι;
Πείτε μου ένα βιβλίο που σας άγγιξε.
“Οι πύλες της φωτιάς” του Στίβεν Πρέσφιλντ, ένα μυθιστόρημα γύρω από τη μάχη των Θερμοπυλών, που με έκανε να νιώσω λίγο πιο περήφανος που είμαι Ελληνας.
Η ταινία που δεν θα ξεχάσετε;
Το “Οσα παίρνει ο άνεμος”, που είδα στα 18. Με έβαλε στη μαγεία του σινεμά.
Ποιο cd θα σας χάριζε κάποιος που σας ξέρει;
Ενα του Τσετ Μπέικερ.Αγαπώ πολύ την τζαζ.
Ποιο είναι το πιο κομψό ρούχο στην γκαρνταρόμπα σας;
Ενα σμόκιν που έχω φορέσει δύο φορές.
Με ποια χολιγουντιανή σταρ θα παίζατε ευχαρίστως;
Με την Γκουίνεθ Πάλτροου. Εχει κάτι…
Τα πάτε καλά με την τεχνολογία;
Απόδειξη το ότι η επιχειρηματική μου δραστηριότητα αφορά ψηφιακές ηχογραφήσεις και παραγωγές μουσικές και ήχου.
Οδηγείτε γρήγορα;
Μου αρέσει η ταχύτητα, αλλά περισσότερο με τη μηχανή, μία ΒΜW on-off.
Ποιες γυναίκες θεωρείτε εκνευριστικές;
Οσες μιλάνε πολύ και δεν κάθονται να ακούσουν.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μην πληγώσω άθελά μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν, γιατί καμιά φορά όταν θυμώνω, ο θυμός μου δεν έχει κατεύθυνση.
Πώς ξεκουράζεστε;
Ξεκλέβοντας 10λεπτα ύπνου.
Ο πιο άμεσος επαγγελματικός σας στόχος;
Να κάνω σύντομα θέατρο και να είναι όσο πιο κοντά σ’ αυτό που ονειρεύομαι.
Πόσα παιδιά θέλετε να αποκτήσετε;
Πολλά!
Και πότε θα ξεκινήσετε την προσπάθεια;
Αύριο!!!
