Κατερίνα Μάρκου: Η πολιτικός και σύμβολο γυναίκας η οποία πάλεψε 15 χρόνια με την εξωσωματική και τελικά μετά από την πώληση των δύο σπιτιών της, κατάφερε να υιοθετήσει τον αγαπημένο της γιο.
Κατερίνα Μάρκου: Λίγα λόγια
Η Κατερίνα Μάρκου γεννήθηκε τo 1977 στο Περιβολάκι Λαγκαδά. Έχει σπουδάσει Ευρωπαϊκό Πολιτισμό -στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ήταν πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Παλαιότερα είχε εκλεγεί με τη Δημοκρατική Αριστερά και με το Ποτάμι, από το οποίο και ανεξαρτητοποιήθηκε.
Στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 εξελέγη βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με τη Δημοκρατική Αριστερά. Στις 10 Ιουλίου του 2014 με επιστολή της προς τον Φώτη Κουβέλη δήλωσε την ανεξαρτητοποίησή της από το κόμμα.
Στη συνέχεια, εντάχθηκε στο Ποτάμι και επανεκλέχθηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015. Στις 21 Νοεμβρίου 2016, με επιστολή της στον Σταύρο Θεοδωράκη, ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το κόμμα και την ανεξαρτητοποίησή της.
Στις 27 Φεβρουαρίου 2018 κατόπιν τοποθέτησης της προσχώρησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Τον Φεβρουάριο του 2019 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της στις ευρωεκλογές του 2019 και τον Απρίλιο του 2019 παραιτήθηκε από βουλευτής.
Κατερίνα Μάρκου: Οι δυνατές σχέσεις που δημιούργησε η πολιτική
Κρατώ πολύ ισχυρές φιλίες με ανθρώπους που γνώρισα με αφορμή την πολιτική και με πολλούς έχω κοινωνικές σχέσεις και προσωπικές επαφές.
Κατερίνα Μάρκου:Το μοναδικό συναίσθημα που δημιουργεί ο ερχομός ενός παιδιού
«Ο ερχομός ενός παιδιού αλλάζει τα πράγματα, απερίγραπτα συναισθήματα, πρωτόγνωρα, αγάπη, ευτυχία, ευγνωμοσύνη, ευλογία.Ήρθε και έφερε τον ήλιο στη ζωή μας, έπειτα από μια σειρά αναβολών που βιώσαμε. Ένα παιδί όμως συνεπάγεται και πολλούς συμβιβασμούς.
Η προσπάθεια του πατέρα του και η δική μου είναι καθημερινή για να αισθάνεται ο Δημοσθένης ευτυχισμένος και ασφαλής. Προσπαθούμε να του δώσουμε σωστές κατευθύνσεις. Μεγαλώνει σε ένα ήρεμο περιβάλλον, με γονείς που αγαπάνε και στηρίζουν ο ένας τον άλλον και δείχνουμε την αγάπη μας και σε αυτόν, αλλά και στα αδέρφια του, τους γιους του Θανάση. Σε ένα σπίτι όπου υπάρχουν κανόνες και όρια, π.χ. πόση τηλεόραση θα δει, τι ώρα θα κοιμηθεί κ.ά. Όταν παραβαίνει τους κανόνες, υπάρχει η καρέκλα της συνέπειας. Υπάρχουν επίσης το καθημερινό παιχνίδι, η συζήτηση μαζί του, παρόλο που είναι μικρός, από το πώς πέρασε στον παιδικό σταθμό, τα όνειρα που είδε κ.ά.
Διαβάζουμε παραμύθια, παίζουμε παιχνίδια, μαγειρεύουμε, θυμώνουμε. Με όλα τα παραπάνω θέλω να πω πως η σχέση μας χτίζεται καθημερινά. Προσπαθούμε πολύ κι εγώ και ο πατέρας του να περνάμε όμορφες στιγμές μαζί, που θα τον βοηθήσουν αύριο να αντιμετωπίσει τη ζωή και να αποκτήσει κριτική σκέψη. Δεν είμαι τέλεια μητέρα και ξέρω πως δεν θα γίνω ποτέ. Φοβάμαι την απόρριψη και για αυτό «δουλεύω» καθημερινά, έχει αναφέρει στην «Espresso».
Στο Happy Day είχε δηλώσει: «Ήμουν πολύ συγκινημένη, ήταν κάτι που περίμενα να γίνει πάρα πολλά χρόνια και τελικά έγινε. Ήμουν, επίσης, πολύ αγχωμένη» πρόσθεσε τρυφερά η Κατερίνα Μάρκου. «Ο Δημοσθένης ζητάει πολύ ένα αδελφάκι, θέλει ένα αγοράκι. Θα το ήθελα και το θέλω πάρα πολύ, να υιοθετήσουμε ακόμη ένα παιδί, το δουλεύω με τον Θανάση στο σπίτι».
«Φυσικά και θα του πούμε λεπτομέρειες για την πραγματικότητα του Δημοσθένη. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν το τι συνέβη στη ζωή τους. Αν ποτέ αποφασίσει να μάθει λεπτομέρειες, μετά τα 18, εμείς είμαστε έτοιμοι να τον καθοδηγήσουμε και να τον βοηθήσουμε να βρει αυτό που θέλει. Μου είπαν ότι, αν το παιδί πάρει πολλή αγάπη και είναι ευτυχισμένο, ποτέ δεν θα σου γυρίσει την πλάτη και θα πει ότι δεν σε αναγνωρίζει και δεν σε θέλει».
Κατερίνα Μάρκου:Η πλήρης ικανοποίηση στη ζωή της
Δεν θέλω να αλλάξω τίποτα στη ζωή μου. Όχι από εγωισμό, λάθη έχω κάνει πολλά. Πιστεύω πως, αν άλλαζα έστω και το παραμικρό, θα είχε πάρει άλλη τροπή η ζωή μου, αλλά και γιατί ό,τι είμαι σήμερα έχει διαμορφωθεί μέσα από τα λάθη και τα σωστά που επέλεξα, τις χαρές και τις λύπες που βίωσα, την ευτυχία και τη δυστυχία που ένιωσα, μέσα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες που κατάφερα. Θα ήθελα να ανησυχώ λιγότερο για το αύριο. Η οικονομική αστάθεια και ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης στη δουλειά με προβληματίζουν. Πιστεύω στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου, είμαι σίγουρη για μένα και ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Δυστυχώς, όλο το εξωτερικό περιβάλλον είναι σαθρό, έχει δηλώσει.
