Μια από τις κορυφαίες πρωταθλήτριες στο στίβο, ήταν η Νίκη Ξάνθου. Η γνωστή αθλήτρια, έχει χαράξει μια σημαντική καριέρα αλλά αρκετά χρόνια μετά, αποσύρθηκε.
Νίκη Ξάνθου: Λίγα λόγια για εκείνη
Γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1973 στη Ρόδο αγωνίστηκε για χρόνια με τη φανέλα του ΓΑΣ Υγεία Ρόδου. Υπήρξε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ολυμπιονίκης και κάτοχος πανελληνίου ρεκόρ. Διακρίθηκε σε όλους τους αγώνες που πήρε μέρος και έχει τρεις συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Ατλάντα, Σίδνεϊ, Αθήνα). Στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα σε ηλικία 22 ετών έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση στον τελικό, όπου κατέκτησε την 4η θέση με 6,97 m.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα της ήταν η δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1997 στην Αθήνα και το χρυσό μετάλλιο το 2002 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Βιέννη. Το 2004 μετά και τον αποκλεισμό της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αποχωρεί από την ενεργό δράση και θεωρείται από τις καλύτερες αθλήτριες στην Ελλάδα στο άλμα εις μήκος.
Νίκη Ξάνθου: Η αποχώρηση και η νέα ζωή
Ήταν παντρεμένη με τον επίσης αθλητή του μήκους Δημήτρη Χατζόπουλο ωστόσο ο γάμος δεν κράτησε πολύ. Τα τελευταία χρόνια είναι με τον Δημήτρη Ανδριόπουλο και δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην Πάτμο.
Η ίδια ασχολείται με τα κτηματομεσιτικά με το σύζυγό της και είναι Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος. Η Νίκη Ξάνθου είχε αποκαλύψει ακόμη τι ήταν αυτό που την οδήγησε στη ψυχοθεραπεία, τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής της, όταν έχασε τον πατέρα της, ενώ μιλάει για την επιλογή της να μην κάνει παιδί αλλά και για την ανάγκη της «να νταντέψει το παιδί μέσα της».
Όπως είχε αναφέρει: «Δεν έρχομαι σε δύσκολη θέση όταν με ρωτάνε αλλά είναι αυτό το τετριμμένο που ρωτάνε. Μπαίνεις σε μια θέση από την οποία πρέπει να απαντήσω για την απόφασή μου η οποία θεωρώ δεν αφορά και κανέναν. Είναι μια προσωπική απόφαση».
Κλείνοντας είπε: «Θα σκεφτόμουν υιοθετήσω ένα παιδάκι, τώρα δεν νομίζω στο μέλλον όμως μπορεί. Δεν το αποκλείω. Σαν ιδέα το να υιοθετήσεις ένα παιδί και να του δώσεις μια οικογένεια εκεί που δεν μπορεί να έχει… Γενικά έχω μια καλή σχέση με τα παιδιά και νομίζω ότι χρειαζότανε να νταντέψω το δικό μου το παιδί μέσα μου και δεν είχα τον χρόνο να μεγαλώσω ένα άλλο».
Η Ροδίτισσα πρώην αθλήτρια εξήγησε επίσης γιατί είναι σημαντικό να έχει ένας αθλητής την υποστήριξη από έναν ψυχολόγο.
«Όταν ήμουν αθλήτρια δεν είχαμε ακόμη ανθρώπους να ασχολούνται με τη ψυχολογία ενός αθλητή. Ό,τι έκανα το έκανα μόνη μου, διαβάζοντας και ψάχνοντας λίγο…με ανθρώπους που θα μπορούσαν να με συμβουλεύσουν. Αυτό που στρεσάρει έναν αθλητή που κάνει σε αυτό το επίπεδο πρωταθλητισμό είναι το να διαχειριστεί το άγχος των αγώνων σε μικρότερες ηλικίες»
