Η Ιστορία Του Γιώργου-Μάριου: «Υιοθέτησα Το Παιδί Ενός Μεγάλου Έρωτα Και Είμαι Ένας Χαρούμενος Ανύπαντρος Πατέρας»
«Με λένε Γιώργο-Μάριο και είμαι ομοφυλόφιλος…»
Αποφάσισα να μιλήσω για την ιστορία μου παρ’ όλο που ξέρω πως θα βρεθούν αρκετοί που θα με κρίνουν. Δεν με ενδιαφέρει πιστεύω πως η αγάπη που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του δεν γνωρίζει φύλο.
Δεν το γνώριζα το ανακάλυψα μέσα στο γάμο μου. Το αναφέρω γιατί πολλοί είπαν ότι κορόιδεψα τη γυναίκα μου και ενώ εξηγώ ότι δεν το γνώριζα όταν τη παντρευόμουν πάλι με κοιτάζουν με δυσπιστία. Τη γυναίκα μου την αγάπησα, δεν την ερωτεύτηκα και ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί μέχρι που συνειδητοποίησα τη πραγματική σεξουαλική μου ταυτότητα. Δεν είχα ιδέα μέχρι το βράδυ εκείνο που πήγα με κάποιον γνωστό μας. Από τη πρώτη στιγμή και μετά το πρώτο σοκ την ενημέρωσα και ζήτησα διαζύγιο. Έγινε ένας πολύ μεγάλος καυγάς στο σπίτι, έσπασε τα πάντα και έφυγε. Δεν με πίστεψε και σήμερα ακόμα δεν με πιστεύει. Ελπίζω να με συγχωρέσει αλλά θεώρησα σωστό να την αφήσω να βρει έναν άνθρωπο που θα τη κάνει ευτυχισμένη γιατί αν εγώ έμενα μαζί της γνωρίζοντας πως είμαι ομοφυλόφιλος, μόνο δυστυχία θα της έδινα.
Πέρασαν δύο χρόνια από τότε, έγινα 40. Είχα και έχω μια πολύ καλή δουλειά και τα οικονομικά μου παρά τη κρίση είναι σε καλή κατάσταση. Μου έλειπε πολύ ένα παιδί. Συνήθως αυτή είναι μια κουβέντα που λένε οι γυναίκες όμως εγώ από μικρός ονειρευόμουν τη στιγμή που θα γινόμουν μπαμπάς. Φαντάζεστε το σοκ όταν ανακάλυψα πως είμαι ομοφυλόφιλος. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω μπαμπάς. Πίστευα πως αφού ήμουν γκέι δεν θα μπορούσα να μεγαλώσω ένα παιδί. Μια φίλη μου δικηγόρος με «ξύπνησε» όταν της εκμυστηρεύτηκα πως ήθελα να αποκτήσω ένα παιδάκι και να του δώσω όλη μου την αγάπη αλλά δεν μπορούσα. «Όλα γίνονται» μου είπε και ξεκινήσαμε τη διαδικασία της ιδιωτικής υιοθεσίας.
Μετά από 1 χρόνο, αρκετά χρήματα , αρκετή γραφειοκρατία και κάποια ταξίδια στη Ρωσία, έγινα μπαμπάς ενός υπέροχου κοριτσιού 9 μηνών από τη Μόσχα. Η μαμά της έμεινε έγκυος από έναν παντρεμένο και δεν μπορούσε για ηθικούς και οικονομικούς λόγους να μεγαλώσει το παιδί. Δεν ήρθα ποτέ σε επαφή μαζί της, μου είπαν πως δεν επιτρέπεται για διάφορους ψυχολογικούς και πρακτικούς λόγους, ζήτησα όμως από τον δικηγόρο της να της μεταφέρει πως το παιδί της είναι σε καλά χέρια και πως θα το αγαπώ με όλη μου τη καρδιά. «Είναι καρπός μεγάλου έρωτα» μου είπε ο δικηγόρος της και έτσι έχω έναν παραπάνω λόγο να αγαπώ αυτό το παιδί. Γιατί στα μάτια του βλέπω τον μεγάλο έρωτα που εγώ δεν έζησα ποτέ. Για το λόγο αυτό, πριν λίγους μήνες τη βάφτισα και της δώσαμε το όνομα «Αγάπη».
Η Αγάπη μου είναι σήμερα σχεδόν 2 ετών. Πάμε παντού μαζί, παίζουμε, γελάμε, κάνουμε βόλτες, της λέω παραμύθια πρίν κοιμηθεί, έχω μάθει όλα τα φαγητά και τα τραγούδια που της αρέσουν, κάνω τα καλύτερα χτενίσματα στα μακριά κοριτσίστικα μαλλιά της και φυσικά στο άκουσμα της λέξης «μπαμπάς» , θέλω πάνες για την ακράτεια από τη χαρά μου! Το μόνο που με προβληματίζει είναι τί θα της πω για τη σεξουαλική μου επιλογή όταν μεγαλώσει και ήδη συμβουλεύομαι παιδοψυχολόγο για το πώς να χειριστώ τη μονογονεϊκότητα, πώς να αναπληρώσω το γυναικείο πρότυπο που της λείπει και συμμετέχω και σε σχολή γονέων για αυτό το σκοπό. Λένε πως δεν έχει σημασία πόσοι γονείς μεγαλώνουν ένα παιδί αλλά πόσο το αγαπούν. Αν ισχύει αυτό, η κόρη μου έχει άπειρους γονείς. Εμένα και τη τεράστια αγάπη μου για εκείνη!
