Δάφνη Λαμπρόγιαννη: Η εντυπωσιακή ηθοποιός είναι μία από τις πιο ταλαντούχες της γενιάς της. Έχει πάρει μέρος σε επιτυχημένες παραγωγές της τηλεόρασης που τις απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα στις επαναλήψεις των τηλεοπτικών σταθμών. Αν είσαι λάτρης του θεάτρου, σίγουρα θα την έχεις δει και εκεί και ειδικά σε αρχαίο θέατρο που ταιριάζει πολύ στο παρουσιαστικό και την ενέργειά της. Πρόκειται για μια πολύ διακριτική παρουσία με ευγενική ψυχή και για μία πολύ όμορφη και εξαιρετικά ταλαντούχα γυναίκα του ελληνικού θεάτρου και της σύγχρονης ελληνικής τηλεόρασης.
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: Λίγα λόγια
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη (με πρώτο όνομα το Θεοδοσία-με το οποίο μεγάλωσε αλλά στη συνέχεια διάλεξε το δεύτερο της όνομα Δάφνη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και κατάγεται από τη Λήμνο και την Πελοπόννησο.Την προσωπική της ζωή την θωρακίζει με κάθε τρόπο ενώ γενικώς δεν είναι από τις ηθοποιούς που τους αρέσει η υπερβολική οικειότητα. Μάλιστα, δεν αγαπά τις δημόσιες σχέσεις και τις συνεντεύξεις χωρίς αντικείμενο ύπαρξης.
Δεν είναι καθόλου ενεργή στα social media ούτε καν για να προωθήσει τη δουλειά της. H σελίδα με το όνομά της στο Facebook αναφέρει ότι δεν τη διαχειρίζεται η ίδια, αλλά οι θαυμαστές της. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος αναζήτησης για να διαπιστώσεις πως η Δάφνη απέχει από τα social media. Η ίδια είχε πει: “Δεν έχω προφίλ σε κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτός ο τρόπος επικοινωνίας, δεν μου ταιριάζει. Θέλω να ξέρω σε ποιον μιλάω, να τον βλέπω και να με βλέπει, να έχουμε προσωπική επαφή”.
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: Τα επιτυχημένα σίριαλ
Τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη την γνωρίσαμε μέσα από την σειρά “Είσαι το ταίρι μου” και τα τελευταία χρόνια είχαμε ταυτιστεί μαζί της μέσα από την επιτυχημένη σειρά του Alpha, όπου πρωταγωνιστούσε, “Μην αρχίζεις την Μουρμούρα”.
Η ηθοποιός είχε εξηγήσει γιατί έφυγε από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά λέγοντας: “Την Μουρμούρα την αγαπάω πάρα πολύ και αυτός είναι ο λόγος που έφυγα, επειδή την αγαπάω πάρα πολύ. Μετά από πέντε χρόνια που είμαστε σε ένα δωμάτιο εγώ και ο Βλαδίμηρος με έναν άνθρωπο που μας γράφει τα κείμενα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε να είμαστε το ίδιο δημιουργικοί και έντιμοι.
Είχα την ανάγκη αυτό που κάνω να έχει την ποιότητα που είχε από την πρώτη μέρα. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να το συντηρήσεις σε αυτή τη συνθήκη. Για να αρέσει στον κόσμο, θέλει κάποια πράγματα που πια θεωρούσα ότι εγώ δεν μπορούσα να τα δώσω. Οπότε έπρεπε να σταματήσω, ήταν από καιρό που είχα πει να το κάνω -από την τέταρτη χρονιά- αλλά ήταν δύσκολο να αποχωριστώ τη Μουρμούρα. Είναι η δουλειά που έχω αγαπήσει περισσότερο από όλες στην τηλεόραση”.
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: “Δεν νιώθω καθόλου είδωλο…”
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη είχε πει: “Δεν νιώθω καθόλου είδωλο. Έχω και την αυταπάτη ότι ως προχθές ακόμη ήμουν στη σχολή, ενώ δουλεύω ήδη 25 χρόνια. Δεν μιλάμε λοιπόν για στέλεχος, αλλά και για έναν πολύ απλό επαγγελματία που θα μπορούσα να έχω στο μυαλό μου. Εκεί να δεις! Δεν με πλησιάζει κανείς! Βέβαια κι εγώ είμαι επιφυλακτική. Από ένα σημείο και μετά κατεβάζεις έναν τοίχο προστασίας. Και πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να με πλησιάσει, όχι για φλερτ, αλλά για να μου πει μια καλημέρα, είμαι σε άμυνα. Αν αυτό που θα μου πει είναι απλό και ευγενικό, χαλαρώνω”.
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: Μιλάει για την οικογένειά της
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη είχε πει: “Ο μπαμπάς μου ήταν τσαγκάρης και η μαμά μου νοικοκυρά. Δεν ήμασταν πλούσιοι. Ζούσαμε στην Καλογρέζα. Ο πατέρας μου έκανε κάποια στιγμή μια βιοτεχνία παπουτσιών. Έφευγε στις 5 το πρωί κι επέστρεφε μεσάνυχτα, κατάκοπος. Τα πρώτα χρόνια δεν είχε καν μεταφορικό μέσο. Αυτή είναι η καταγωγή μου και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτήν. Ήταν άνθρωποι που δούλεψαν πολύ. Καμιά φορά περνάω έξω από τη βιοτεχνία όπου δούλευε ο μπαμπάς μου στην πλατεία Κουμουνδούρου και λέω: “Εδώ ήταν ο ναός”. Το ρήμα “σέβομαι” είναι το λιγότερο που μπορώ να πω για τους γονείς μου. Μας μεγάλωσαν εμένα και τον αδερφό μου, με αγάπη και σοφία, μάθαμε να ζούμε με μέτρο. Το πρώτο μου στερεοφωνικό το πήρα με δικά μου χρήματα. Δεν ζητούσα ποτέ. Δεν αισθάνθηκα όμως ότι μου λείπει κάτι! Είμαι περήφανη για την καταγωγή μου!”.
