Αλέκα Στρατηγού: Η σπουδαία ηθοποιός που κατάφερε να διακριθεί δίπλα σε μεγάλα ονόματα αν και έπαιζε συχνά δεύτερους ρόλους. Η ίδια προερχόταν από οικογενειακό περιβάλλον ηθοποιών και δεν άργησε να την κερδίσει η υποκριτική, όμως το τέλος της ζωής της ήρθε πρόωρα και μοναχικά. Ήταν σύζυγος του μικρότερου Μπάρκουλη και όπως δήλωνε εκείνος την είχε λατρέψει.
Αλέκα Στρατηγού: Η καριέρα
Έπαιξε στο θέατρο αλλά και σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες, με τη χαρακτηριστική φωνή της και έπαιζε συνήθως ρόλους υπηρέτριας.
Παιδί θεατρικής οικογένειας, η Στέλλα Στρατηγού πρωτοβγήκε κοριτσάκι, σε ηλικία επτά ετών, παίζοντας στη «Γενοβέφα». Ήταν μια περιοδεύουσα παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι γονείς της και έπαιζαν τα μεγαλύτερα αδέλφια της, ο Στέφανος, η Αλέκα και η Ρένα.
Η πρώτη επαγγελματική εμφάνιση της Στέλλας Στρατηγού πραγματοποιήθηκε το 1950 στο θέατρο Βέμπο με το έργο των Τραϊφόρου – Γιαννακόπουλου «Βίρα τις άγκυρες». H καλλιτεχνική της διαδρομή είχε και στη συνέχεια αυτή την κατεύθυνση, καθώς έπαιξε κυρίως στην επιθεώρηση και το μουσικό θέατρο. Εμφανίστηκε στο «Ακροπόλ» σε νούμερα πολλών επιθεωρήσεων. Συχνά έκανε ντουέτο επί σκηνής με τον Νίκο Ρίζο, ενώ συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς θιάσους, όπως της Καλής Καλό.
Κατά τη δεκαετία του ’60 συνεργάστηκε με τους θιάσους του Κώστα Χατζηχρήστου, της Ρένας Βλαχοπούλου κ.ά. ενώ υπήρξε συνθιασάρχις με τους Νίκο Αθερινό, την αδελφή της Στέλλα Στρατηγού, αλλά και τον τότε σύζυγό της Τόλη Βοσκόπουλο.
Αλέκα Στρατηγού: Επαγγελματική πορεία
Μερικές από τις ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε είναι οι: «Νύχτες της Αθήνας», «Τα τρία μωρά», «Μπαρμπαγιάννης ο κανατάς», «Το παιδί του δρόμου», «O Μιμίκος και η Μαίρη» κ.ά., ενώ μια άλλη της δραστηριότητα ήταν η συμμετοχή στις μουσικές εκπομπές του Γιώργου Οικονομίδη, από το 1951 έως το 1960.
Παρά τη διαρκή ενασχόλησή της με το θέατρο, η ίδια υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα δεν το αγαπούσε. Στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Επιθεώρηση καψούρα μου», η ίδια αφηγείται: «Ναι, δεν τ’ αγάπησα πραγματικά ποτέ κι όχι γιατί δεν είχα επιτυχίες. Κι επιτυχίες είχα και με ήθελε και η σκηνή που λέμε, αλλά να, εγώ είχα από μικρή άλλα όνειρα. O πατέρας μου έλεγε: «Αυτή θα τη σπουδάσουμε», κι όπως μ’ άρεσαν και τα γράμματα, το όνειρό μου λοιπόν ήταν να σπουδάσω. Όμως κάποτε συνειδητοποίησα ότι το όνειρό μου θα έμενε όνειρο μόνο και το επάγγελμά μου θα ήταν ηθοποιός. Και τότε θύμωσα, θύμωσα με τον εαυτό μου, με τ’ αδέλφια μου, με τους γονείς μου, μ’ όλο τον κόσμο, λες κι έφταιγαν όλοι αυτοί που εγώ δεν σπούδασα. Δεν βαριέσαι, οι περιστάσεις ήταν τέτοιες, τι να ‘κανα, το δέχτηκα μοιρολατρικά, αλλά δεν το ‘θελα».
Αλέκα Στρατηγού: Ο Μπάρκουλης μιλά για εκείνη
«Καλό κορίτσι, μεγάλη Αγάπη, τα πάθη μας χώρισαν… Έζησα καλά με την Αλέκα, ήταν από τους νεανικούς έρωτες αυτούς που ξυπνάς και πιστεύεις πώς όλα είναι αγνά, όμορφα και μεθαύριο θα καλυτερεύσουν κι άλλο. Ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερή μου. Την λάτρεψα την Αλέκα! Μετά την ταινία “Η χαρτοπαίχτρα” άρχισε να μοιάζει με την καθημερινότητά μας. Η Αλέκα έπαιζε μερόνυχτα κι εγώ βολτάριζα με γκομενίτσες, αθώα φλερτ, χωρίς να επιδιώκω το σεξ, μήπως και την ταρακουνήσω…. ‘Ενα βράδυ το τελευταίο μας, την προσκάλεσα για φαγητό, της ανακοίνωσα πώς δεν αντέχω άλλο να αναμετριέμαι με την τράπουλα κι έφυγα…» αναφέρεται στην βιογραφία του για την Αλέκα Στρατηγού!
Αλέκα Στρατηγού: Το φινάλε της ζωής της
Η Αλέκα Στρατηγού πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1989 και κηδεύτηκε στο Περιστέρι Αττικής με παρουσία πολύ κόσμου και καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους ο Ανδρέας Μπάρκουλης και ο Τόλης Βοσκόπουλος.
