Όταν γεννήθηκε ο μικρούλης Patrick Hughes, ο πατέρας του ένιωσε όλα τα όνειρα που είχε κάνει για τον γιο του, να σβήνουν. Δεν είχε μάτια, ενώ τα άκρα του ήταν παραμορφωμένα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λάβει μέρος στις τυπικές δραστηριότητες που σφυρηλατούν τη σχέση ενός πατέρα με το γιο του.
Ήταν ακόμη μωρό σχεδόν όταν ο μικρός Patrick, απέδειξε στον πατέρα του, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, ότι η αναπηρία του δε θα του σταθεί εμπόδιο σε τίποτα!
Ήταν στην ηλικία των δύο ετών όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το πιάνο. Μάθαινε τραγούδια με βάση το συναίσθημα και μέχρι τη στιγμή που πήγε σχολείο, έπαιζε πιάνο δημόσια. Στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μουσικής του πρότεινε να συμμετάσχει στην μπάντα των παρελάσεων. Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος άνθρωπος που του στάθηκε σε αυτό το εγχείρημα και σύντομα ο Patrick βρέθηκε στους δρόμους, μαζί με τα υπόλοιμα μέλη της μπάντας.
Ένας τέτοιος ηρωικός γιος, θα μπορούσε να έχει έναν μόνο εξίσου ηρωικό πατέρα…
